Παρακολούθησα χθες Τετάρτη 20 Μαρτίου, 2024 ένα μεγάλο μέρος της πολύωρης συνεδρίασης
της Βουλής των Ελλήνων με δεκάδες ομιλητές όλων των Κομμάτων για το μεγάλο, πραγματικά πολύ
μεγάλο, θέμα του «εγκλήματος» έστω από αβλεψίες, των Τεμπών: ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ και δεν με
ικανοποιεί η λέξη «ατύχημα»…
Και ομολογώ ότι την «Καθαρά Δευτέρα» 17η Μαρτίου, 2024 παρακολούθησα το απόγευμα την
ολιγόλεπτη, και για μια ακόμη φορά συγκλονιστική, ομιλία της κ Μαρίας Καρυστιανού και την
σχεδόν 40λεπτη διαδικασία παρουσίασης της ΕΚΚΛΗΣΗΣ των γονέων και συγγενών θυμάτων από το
έγκλημα των Τεμπών στην αρμόδια επιτροπή «Petitions Committee, E.U.» που θα παραμείνει
«ΕΝΕΡΓΗΣ» και για μια ακόμη φορά υποκλίνομαι με σεβασμό…
Ξεπέρασαν τον απίστευτο αριθμό για τα ελληνικά δεδομένα οι υπογραφές που σήμερα είναι
1,341,000 και θα ήταν, το γράφω και το πιστεύω ακράδαντα τριπλάσιος ο αριθμός εάν όλες και
όλοι οι συμπολίτισσες και συμπολίτες μας μπορούσαν να χειρισθούν επαρκώς τις απαιτούμενες
ηλεκτρονικές διαδικασίες…
Φιλοξενήθηκε εδώ στον γνωστό και αγαπημένο ιστότοπο και σε πολλά άλλα sites & blogs το
άρθρο μου με τίτλο: «Γιατί απαξιώσαμε την κοινωνική αλληλεγγύη» όπου έγραφα, μεταξύ άλλων
ότι είναι πλέον διάχυτη η διαπίστωση ότι βρισκόμαστε ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες και η Πατρίδα
μας στο μάτι ενός κυκλώνα, στη δίνη προβληματισμών, με κλυδωνισμό θεσμών και δομών, με
ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και μαζί και της πατροπαράδοτης «ελληνικής
αλληλεγγύης».
Καθώς δεν είμαι εν ενεργεία ή πρώην Βουλευτής ή στέλεχος κάποιου Ελληνικού Κόμματος
ελπίζω να μην παρεξηγηθεί η σημερινή μου παρέμβαση-παράκληση στην Πρόεδρο κ Μαρία
Καρυστιανού και στις οικογένειες και συγγενείς των 57 δολοφονημένων επιβατών και των δεκάδων
σοβαρά σωματικά και ψυχικά τραυματισμένων συνανθρώπων και συμπολιτών μας να
συσπειρωθούμε γύρω τους, να μετουσιώσουμε την οδύνη και τον σπαραγμό σε ΘΕΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
και με αφετηρία εμάς τους 1,341,000 που υπογράψαμε να κάνουμε:
Την «Κοινωνική αλληλεγγύη» αντίδοτο στην παρακμή, για να ξαναβρούμε το «Εμείς» της
ελληνικής κοινότητας ως εναλλακτική πορεία ανόδου κόντρα στον ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ της φθοράς
και της παρακμής όπου μας οδηγούν επί δεκαετίες τώρα «τα παιχνίδια» του Πολιτικού μας
Συστήματος.
Με μπροστάρηδες τις οικογένειες των θυμάτων όλοι «ΕΜΕΙΣ» οι πολίτες να ξεφύγουμε από
την δεσμευτική και καταστροφική πολυχρωμία του μπλε, του πράσινου, του κόκκινου και των
πολύχρωμων αποχρώσεων, να αρνηθούμε την εκφυλιστική αντίληψη του πολιτικού –
κομματικού οφέλους και να δούμε, ακόμη καλύτερα να ξαναβρούμε το «Εμείς» της ελληνικής
κοινότητας ως εναλλακτική πορεία στη φθορά και την παρακμή.