Θοδωρής Σπηλιώτης από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης:
Όταν ήμουν τριάντα ετών, ήθελα να είμαι επιτυχημένος. Με τον καιρό συνειδητοποίησα την επιθυμία μου να γίνω ευτυχισμένος!»
Οι Σχολές Ψυχολόγων ανεβάζουν το εγώ μας. Η εκκλησία σε ταπεινώνει.
Ο αγώνας έχει μεγαλύτερη αξία από την Νίκη.
Τίποτα δεν σου χαρίζεται στην ζωή. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος για τα εύκολα, μα για τα δύσκολα.
ΓΕΝΑΙΟΔΩΡΙΑ: Μόνο όταν βοηθάς και προσφέρεις μπορείς να καταλάβεις έστω και λίγο την θέση και τον πόνο του άλλου.
Μια ακόμη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με επιτυχία την Δευτέρα 06-11-2023 στη Σχολή Γονέων – Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης στο Συνεδριακό Κέντρο Κατερίνης με επίσημο ομιλητή και καλεσμένο τον καθηγητή – συγγραφέα Θοδωρή Σπηλιώτη ο οποίος μας παρουσίασε την εκπληκτική αλλαγή στη ζωή του ενός «Golden boy» της εποχής του, που τα είχε όλα και τα άφησε όλα για να μονάσει στο Άγιον Όρος! Το θέμα της εκδήλωσης ήταν: «Από το Μανχάταν στο Άγιον Όρος».
Την έναρξη της εκδήλωσης ξεκίνησε η Χορωδία Μικρασιατών Πιερίας.
Η ζωή είναι μια συνεχής προσπάθεια. Πώς όμως είναι η ζωή μας σήμερα; Γρήγοροι ρυθμοί ζωής, άγχος, εξειδίκευση, ατομική ανάδειξη, ευκολία σε κάθε δραστηριότητα μειωμένη προσπάθεια, υλικός ευδαιμονισμός, τεχνολογική ανάπτυξη , αλλοτρίωση.
Η κατάκτηση της ευτυχίας περιορίζεται και πραγματώνεται στην κατανάλωση υλικών αγαθών.
«Η παρουσία μου ΕΔΩ εύχομαι να μην μετατραπεί σε παρουσία του ΕΓΩ»
Σημαντική παράμετρος της ευτυχίας είναι η γνώση που μοιράζεται , γιατί έτσι επιτυγχάνεται η σύνδεση με τους ανθρώπους.
Οφείλουμε να επικεντρωθούμε στην συνεχόμενη μάθηση. Η βασική δεξιότητα είναι να κάνουμε την σωστή ερώτηση δηλαδή να διαθέτουμε αναλυτική σκέψη. Με την τεχνολογική ανάπτυξη (google) έχουν πλέον όλες τις απαντήσεις. Πρέπει να αναπτύξουμε κριτική σκέψη, συγκέντρωση, αφοσίωση και εμβάθυνση στη γνώση. Η εικόνα (social media) χάνεται εύκολα και έτσι δεν αποκτούμε οξυδέρκεια. Η τάση για εξειδίκευση δεν έχει νόημα γι’ αυτό και μεταβαίνουμε στη γενική παιδεία. Στα επόμενα 15 χρόνια δεν θα υπάρχει αυτό που θα έχουμε μάθει. Οι γενικές γνώσεις η ανάλυση των δεδομένων και η αναλυτική ικανότητά οδηγούν στη γνώση.
Η μάθηση μας βοηθά στη λήψη αποφάσεων και στην αποφυγή της αναβλητικότητας. Η εμπειρία μας ωθεί στη λήψη σωστών αποφάσεων.
Το κέντρο της σκέψης είναι η καρδιά! Υπάρχουν δύο φιλοσοφικές σχολές: της Ανατολής με κέντρο το συναίσθημα (εδώ ανήκουμε εμείς) και της Δύσης με κέντρο τη λογική.
«Χρειάζεται να χαθείς για να βρείς το δρόμο σου»
Στην συνέχεια ο κ. Σπηλιώτης περιέγραψε με αδρές γραμμές την αληθινή ιστορία ενός Έλληνα που μεγάλωσε στην Αθήνα σε μια πολύτεκνη οικογένεια. Περνάει το 1973 στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών αλλά λόγω των κοινωπολιτικών εντάσεων και της ανασφάλειας στη χώρα μια που ήταν της γενιάς του Πολυτεχνείου, αποφασίζει να πάει για σπουδές στη Νέα Υόρκη. Οι δυσκολίες πολλές: χωρίς καλή γνώση αγγλικών και με πενιχρά οικονομικά δουλεύει ως βοηθός σερβιτόρου και διαβάζει ακατάπαυστα προσπαθώντας να μην τα παρατήσει. Συχνά όμως επικαλείται τη βοήθεια της Παναγίας αν και δεν ήτανε ιδιαίτερα Θρησκευόμενος! Προσλαμβάνεται με την ολοκλήρωση των σπουδών στην μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία του κόσμου την Exxon Mobile και λόγω των εξαιρετικών επιδόσεων και ικανοτήτων του χαρακτηρίζεται ως «ο άνθρωπος για τα δύσκολα projects». Ιδιαίτερα κοινωνικός και εξωστρεφής δημιουργεί πολλές γνωριμίες, διασκεδάζει έντονα και είναι συχνός θαμώνας του περίφημου studio 54. Στην ηλικία περίπου των 30 ετών αρραβωνιάζεται την κόρη του προέδρου της εταιρίας, ο πεθερός του τον προτείνει να μεταβιβάσει τις μετοχές του και να γίνει ο νέος πρόεδρος. Είναι πλέον επιτυχημένος και με μεγάλη οικονομική άνεση. Έχει κατακτήσει το αμερικάνικο όνειρο. Ένα ταξίδι όμως στην Ελλάδα και η γνωριμία του με τον Άγιο Πορφύριο αλλάζουν τα πάντα. Συνειδητοποιεί ότι ο υλισμός και η ματαιοδοξία δεν του ταιριάζουν, άρχισε να νιώθει κάτι διαφορετικό μέσα του. Αποφασίζει να εγκαταλείψει τα πάντα και να επιστρέψει στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση. Μετά από δυσκολίες για την έκδοση διαβατηρίου, καταφέρνει να γυρίσει στην πατρίδα και μετά από μια περίοδο εσωτερικών αναζητήσεων να αφιερωθεί στην πνευματική ζωή και να ασπαστεί τον μοναχισμό.
Πριν από δύο χρόνια η New York Times τον ανακήρυξε ως τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου καθώς αψηφώντας τα πάντα αφοσιώθηκε σώμα ψυχή σε εκείνο που η καρδία του υπαγόρευσε, αγνοώντας Σειρήνες, Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες.
Τί διδάσκει αυτή η Ιστορία;
«Η ζωή είναι όπως ένα ζευγάρι παπούτσια. Όσο πιο άνετα νιώθουμε στο εσωτερικό τους τόσο πιο απολαυστικό είναι το περπάτημά τους»
Τίποτα δεν μας χαρίζεται. Χρειάζεται να προσπαθούμε. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος μόνο για τα εύκολα αλλά και για τα δύσκολα γι’ αυτό χρειάζεται να είναι προετοιμασμένος για όλα. Σίγουρα θα πέσουμε πολλές φορές. Στη μεγάλη πτώση μας όμως πρέπει να μας βοηθήσει το περιβάλλον μας (οικογενειακό, φιλικό εργασιακό) να σηκωθούμε.
Απόφαση χωρίς ευθύνη δεν υφίσταται. Απόφαση χωρίς δέσμευση δεν υφίσταται. Η δέσμευση φέρνει συνέπεια. Το να κρίνουμε τους άλλους δεν μας καθιστά ανώτερους ανθρώπους.
Η ζωή αποκτά νόημα στις δύσκολες αποφάσεις. Η επιτυχία είναι μονόδρομος όχι απαραίτητα ως αποτέλεσμα αλλά ως αγώνας και διαδρομή.
Το μυστικό για μια καλή ζωή δεν είναι ο υλικός πλούτος η διασημότητα και οι εφήμερες σχέσεις αλλά οι στενές σχέσεις η οικογένεια, οι φίλοι, το κοινωνικό περιβάλλον. Δεν υπάρχει αποτυχία, υπάρχει μαθαίνω. Μόνο όταν βοηθάς και προσφέρεις μπορείς να καταλάβεις έστω και λίγο τη θέση και τον πόνο του άλλου. Η γενναιοδωρία υπάρχει μέσα μας.
Τρία πράγματα σώζουν τον άνθρωπο: η ταπεινότητα, η γενναιοδωρία και το να είμαστε χρήσιμοι. Για όποιον επιλέξει την εξέλιξη από τη στασιμότητα και τον εφησυχασμό, η ζωή δεν σταματά ποτέ να είναι αγώνας για απόκτηση νέων δεξιοτήτων.
Πριν πάρουμε μια απόφαση ας αναρωτηθούμε: Είμαι έτοιμος για τις συνέπειές της απόφασής μου; Η ζωή που φοβάται τη ζωή δεν είναι ζωή. Ας διεκδικήσουμε καινούργιο χρόνο για τη ζωή μας. Η δανεική ζωή είναι κλεισμένη στα όρια που επιβάλλουν άλλοι. Χρειαζόμαστε τη δική μας και όχι δανεική ζωή. Στον κόσμο που ζούμε ποτέ δεν μαθαίνουμε τα πάντα. Ποτέ δεν θα κατακτήσουμε το τέλειο. Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει προοπτική, αντί επίλογο σε ότι κάνει στη ζωή του. Η δημιουργία περνάει από την επιθυμία τη διεκδίκηση τον οραματισμό.
Το να έχουμε μια έμφυτη τάση ή ταλέντο δεν αρκεί. Χάνεται εύκολα αν δεν καλλιεργήσουμε τις δεξιότητες μας και δεν εργαστούμε σκληρά με ζήλο πάθος και αυταπάρνηση.
Η αξία του να είσαι χρήσιμος είναι τρόπος ζωής και μόνο έτσι νιώθουμε πληρότητα. Και να είμαι χρήσιμος σημαίνει να είμαι δοτικός, να έχω αγάπη να είμαι αποτελεσματικός, γενναιόδωρος, ταπεινόφρων και να θυσιάζομαι για τον συνάνθρωπο. Ο ανώτερος σκοπός της ζωής περνάει μέσα από τη χρησιμότητα μας. Ας είμαστε χρήσιμοι που θα κάνουν τη διαφορά! Ο μόνος δρόμος για την προσωπική μας ευτυχία είναι ο δρόμος της εσωτερικής θέασης ή απελευθέρωσης. «Όταν ήμουν τριάντα ετών, ήθελα να είμαι επιτυχημένος. Με το καιρό συνειδητοποίησα την επιθυμία μου να γίνω ευτυχισμένος»
Να κοιτάμε ψηλά για φως και χαμηλά για ταπεινότητα.
Η επόμενη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 13-11-2023 με επίσημους ομιλητές και καλεσμένους τους Ναύαρχο ε.α. Κοσμά Χριστίδη και Αντιστράτηγο ε.α. Λάμπρο Τζούμη με θέμα: «Ελληνοτουρκικές Σχέσεις» σε συνδιοργάνωση με το Ναυτικό Μουσείο Λιτοχώρου και την OPTOHELLAS Παπανικολάου. Ευχαριστούμε θερμά τον Δημήτριο Γατσιό – Πεσερίδη για τις φωτογραφίες και την βιντεοκάλυψη της εκδήλωσης και το ανθοπωλείο Δεμερτζίδης για τον στολισμό της αίθουσας.
