Μήνυμα Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Δ.Ε. Δήμου Κατερίνης

Αξιότιμοι Εκπαιδευτικοί, σεβαστοί Γονείς, αγαπημένα μας Παιδιά, Χρόνια Πολλά,
Στις 30 Ιανουαρίου, τα Ελληνικά Γράμματα τιμούν τους προστάτες τους, Τρεις Ιεράρχες, τον Μέγα
Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη το Χρυσόστομο. Άνθρωποι σοφοί, γνώστες των
Ελληνικών Γραμμάτων, της Αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και των επιστημών. Άνθρωποι με πλούσια
Εκπαίδευση αλλά και Παιδεία !
Και άραγε υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δύο έννοιες ; Της Παιδείας και της Εκπαίδευσης ;
Η αλήθεια είναι ότι κανένας απ’ τους φιλοσόφους μας, δεν όρισε τον όρο «εκπαίδευση», παρά μόνο της
παιδείας και ποτέ δεν ταύτισαν τις έννοιες τους. Η Εκπαίδευση ως γνωστόν, παρέχεται από τα σχολεία μας
και τα Πανεπιστήμια και πιστοποιείται με την απόκτηση των πτυχίων, ενώ η Παιδεία είναι αποτέλεσμα τόσο
του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε, όσο και προϊόν εσωτερικών ζυμώσεων,
ερεθισμάτων και αναζητήσεων του εκάστοτε ατόμου, από την παιδική και εφηβική του ακόμα ηλικία και
πιστοποιείται από το χαμόγελο, την αναγνώριση και την αποδοχή των συνανθρώπων μας.
Στις μέρες μας, εν αντιθέσει με τα παλαιότερα χρόνια, υπάρχει πληθώρα εκπαιδευτικών μέσων και
πτυχίων. Οι Γονείς είμαστε πρόθυμοι να παρέχουμε στα παιδιά μας, ότι περισσότερο μπορούμε στα πλαίσια
της Εκπαίδευσης, πολλές φορές με στερήσεις κάθε μορφής. Η εκπαίδευση αναμφισβήτητα, θα συμβάλλει
στην κατάκτηση του αγαθού της μόρφωσης από τα παιδιά μας, μέσω του οποίου θα αποκτήσουν γνώσεις,
που θα αποτελέσουν εφόδιό τους, για ένα καλό βιοτικό επίπεδο. Ζωτικής σημασίας λοιπόν η Εκπαίδευση !
Τι συμβαίνει όμως και παρόλα αυτά, υπάρχει τόση μεγάλη ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων του
σύγχρονου κόσμου που θα ζήσουν τα παιδιά μας ; Τόση μεγάλη απόκλιση στο βιοτικό επίπεδο, ακόμα και
ανάμεσα σε πολίτες του ιδίου Έθνους ; Γιατί τόσοι πόλεμοι, Βία και δυστυχία ; Γιατί η συσσώρευση του
πλούτου και της εξουσίας στους λίγους ; Γιατί η προσπάθεια στέρησης της ελευθερίας και του αυτεξούσιου ;
Γιατί δυστυχώς αγαπητοί μας, δεν υπάρχει η Παιδεία ! Σήμερα συναντούμε πολλούς ανθρώπους με
πτυχία, μα με Παιδεία λιγότερους. Κι ας πιστεύουμε λανθασμένα πως το ένα φέρνει και τ’ άλλο. Οι Ενήλικες
είμαστε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, απαίδευτοι. Η Παιδεία μας μαθαίνει να ξεχωρίζουμε το καλό
απ’ το κακό, να έχουμε αυξημένη την αίσθηση του δικαίου, του σεβασμού και της αξίας της ανθρώπινης
Ζωής. Ο άνθρωπος που έχει γαλουχηθεί με τα ιδανικά της Παιδείας δεν επιτίθεται, δε χτυπά, δεν πονάει και
δεν περιγελά. Ο άνθρωπος με Παιδεία έχει φιλότιμο και διάθεση προσφοράς, έχει απλότητα και
ανεπιτήδευτες σχέσεις με τους συνανθρώπους του. Δυστυχώς εμείς αυτό, το χάσαμε, μέσα στην
ψευδαίσθηση μας, ότι γνωρίζουμε τα πάντα κι εκφράζοντας τη γνώμη μας, επί παντός επιστητού. Μπορεί να
μάθαμε να χειριζόμαστε την τεχνολογία, να μιλάμε πολλές και διαφορετικές γλώσσες, αλλά δε μιλάμε την
κυριότερη, αυτή της πεπαιδευμένης αντίληψης, δεν έχουμε τη λεγόμενη «Κοινωνική μόρφωση» που είχαν οι
προηγούμενες γενεές.
Καλή λοιπόν η Εκπαίδευση που φροντίζουμε να πάρουν τα παιδιά μας, αλλά χωρίς Παιδεία μοιάζει με
δέντρο χωρίς κορμό. Η Παιδεία θα είναι η βάση, πάνω στην οποία θα στηριχθεί η Εκπαίδευση που
επιδιώκουμε να λάβουν τα παιδιά μας και θα ευδοκιμήσει καρπούς εύγευστους, για όλους ανεξαιρέτως τους
ανθρώπους. Κανένα βιβλίο δεν θα τους τη διδάξει. Εμείς οι Γονείς, οι οικογένειές μας και η ίδια η ζωή μας τη

μαθαίνουν, αρκεί να έχουμε τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά, να αφουγκραζόμαστε τα γεγονότα γύρω μας,
να βγάζουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα ακόμα και μέσα από τις δοκιμασίες και τις δυσκολίες της ζωής
μας και να μάθουμε και στα παιδιά μας να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Αυτό ακριβώς οραματίζονταν οι Τρείς Ιεράρχες που αξίως τιμούμε σήμερα, μια κοινωνία ανθρώπων για
ανθρώπους. Μια κοινωνία που χαμογελά συχνότερα, που είναι αισιόδοξη και δε λειτουργεί μόνον για την
απόκτηση τίτλων πιστοποίησης των ικανοτήτων. Οραματίζονταν έναν κόσμο ανθρωποκεντρικής συνείδησης,
προσφοράς, θυσίας κι όχι μόνον τεχνο-γνωσίας. Που θα τους μαθαίνει να συνυπάρχουν αρμονικά και με
σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Μια πραγματικότητα που δε θα φοβίζει τις νέες γενεές που θα ακολουθούν.
Μία ανθρωπότητα που θα συνεχίσει να κάνει υγιή άλματα προόδου.
Τι λέτε ; Αξίζει να τους μιμηθούμε ;

ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΤΟ Δ.Σ.

ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

Δ.Ε. ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ