Καλά έκανε η Ένωση Ποντίων Πιερίας και οργάνωσε στην Κατερίνη μια παρουσίαση του βιβλίου «ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ», που συνέγραψε ο Γεώργιος Παρχαρίδης, αλλά… αυτού του είδους οι εκδηλώσεις γίνονται για να τις παρακολουθούμε! Όλοι. Πολιτικοί και πολίτες.
Γίνονται και για να τιμούμε τους συγγραφείς τέτοιων βιβλίων και όχι για να παίζουμε με τα κινητά μας. Ευτυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία (πολιτικών, υποψηφίων πολιτικών και πολιτών) που παρακολούθησαν τη συγκεκριμένη εκδήλωση, ήταν προσηλωμένοι στην παρουσίαση του βιβλίου.
Κάποιοι ελάχιστοι έπαιζαν με τα κινητά τους.
Κι όταν είσαι ένας απλός πολίτης, αυτό δεν γίνεται και εύκολα αντιληπτό.
Όταν όμως είσαι πολιτικός ή υποψήφιος πολιτικός, τότε όταν παίζεις συνεχώς με το κινητό σου σε μια εκδήλωση παρουσίασης ενός τέτοιου βιβλίου, όταν παίζεις το κινητό σου σε μια εκδήλωση τιμής, τότε είσαι σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα… Φαίνεται τι κάνεις… Κάνεις μπαμ μ’ αυτό που κάνεις. Και οι δημοσιογράφοι βλέπουν και κρίνουν.
Πάνω απ’ όλα όμως, βλέπουν οι πολίτες/ψηφοφόροι, κρίνουν, επικρίνουν και συχνά τιμωρούν στις κάλπες. Γιατί; Διότι οι πολίτες υποπτεύονται ότι το συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο δεν ενδιαφέρεται για την εκδήλωση, δεν ενδιαφέρεται για τους ομιλητές, δεν ενδιαφέρεται για το τιμώμενο πρόσωπο.
Ήρθε απλώς στην εκδήλωση για κάνει αισθητή την παρουσία του. Ήρθε μήπως κληθεί να κάνει κάποιον χαιρετισμό. Ήρθε για τις φωτογραφίες που θα βγουν και θα δημοσιευτούν. Ήρθε μάλλον για προεκλογικούς λόγους, παρά για ουσιαστικούς λόγους. Ήρθε για να πάρει ψήφους…
Κι αυτό, αρκετοί πολίτες το θεωρούν ασέβεια! Δεν μιλούν, συνήθως, με λόγια, αλλά όταν έρθει η ώρα τής κάλπης, μιλούν με έργα…
