Όλυμπος 1979: Η μεγαλύτερη ορειβατική τραγωδία

Οι ορειβάτες 14, αυτοί που γύρισαν 12, οι δύο έμειναν για πάντα στο βουνό, αυτό που αγαπούσαν πιο πολύ

Ήταν Χριστούγεννα του 1979 και συγκεκριμένα 23-24 Δεκεμβρίου. Εκεί, στις πλαγιές του Ολύμπου ξεκίνησε η τραγωδία, που δεν υπάρχει όμοια στην ιστορία της ελληνικής ορειβασίας. Μια ομάδα 14 ορειβατών χάνει τον προσανατολισμό της στο οροπέδιο των Μουσών εξαιτίας της σφοδρής χιονοθύελλας, δεν μπορεί να εντοπίσει το καταφύγιο και υποχρεώνεται να διανυκτερεύσει εκτεθειμένη σε συνθήκες πολικού ψύχους.,

23 Δεκεμβρίου στις 7 το πρωί, οι 14 ορειβάτες ξεκινούν από τη θέση Διασταύρωση και μέχρι τις επόμενες ώρες πεζοπορούσαν έχοντας να αντιμετωπίσουν έναν ήπιο καιρό με κατάλληλο χιόνι για περπάτημα. Το απρόβλεπτο όμως του υψομέτρου και των καιρικών συνθηκών που αλλάζουν ραγδαία από σημείο σε σημείο έμελλε να αντιστρέψει το κλίμα σε δραματικό.

«Απείχαμε σχεδόν μιάμιση ώρα από το καταφύγιο. Σε εκείνο το σημείο ο άνεμος μας χτύπαγε με ταχύτητα 120χλμ την ώρα και η θερμοκρασία έφτανε τους μείον 10 βαθμούς, το χαλάζι έπεφτε στα κεφάλια μας. Έπρεπε να προχωρήσουμε από αυτό το σημείο. Αποφασίσαμε να σκαρφαλώσουμε. Το χιόνι κάτω ήταν σαν γυαλί».

Η χιονοθύελλα ήταν τεράστια, και οι ορειβάτες αντιλήφθηκαν ότι έπρεπε να διανυκτερεύσουν εκεί τη νύχτα, κάτι το οποίο σημαίνει «θάνατος» λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών.

«Το συναίσθημα που μπαίνει στην σκέψη σου εκείνη την στιγμή είναι φόβος. Ξέρεις ότι αν κοιμηθείς το βράδυ έξω την άλλη μέρα θα είσαι νεκρός. Δεν κρατάει όμως ο φόβος για πολύ. Εγώ σταμάτησα να φοβάμαι την πρώτη μέρα. Βλέπαμε έναν έναν να εγκαταλείπουν και να μένουν πίσω. Ξέραμε ότι θα πεθάνουμε. Με έναν περίεργο τρόπο ο καθένας ήξερε πότε ήταν η σειρά του. Εγώ θα ήμουν ο πέμπτος».

Το βράδυ χάσανε έναν ορειβάτη, ο οποίος δεν μπορούσε να συνεχίσει.

Η τραγωδία συνεχίζεται

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 1979. Οι υπόλοιποι συνεχίζουν την δραματική πορεία τους ενώ η χιονοθύελλα μαίνεται ακόμα. Γύρω στης 4 το απόγευμα φτάνουν στο πέρασμα.

Κάποια στιγμή ο καιρός άνοιξε και προσπάθησαν να βρουν το καταφύγιο, όμως τα σύννεφα σκέπασαν και πάλι το οροπέδιο και το καταφύγιο χάθηκε πάλι μπροστά τους. Η δεύτερη διανυκτέρευση θα ήταν καταστροφική.

Η ομίχλη πυκνώνει, ο αέρας δυναμώνει και το χιόνι συνεχίζει να πέφτει πάνω στους ορειβάτες που δεν μπορούν να καταλάβουν που βρίσκονται. Εκεί ένα μέλος ακόμη δεν άντεξε. Έχει όμως παγώσει και δεν μπορεί να κινηθεί. Ψιθυρίζει κάτι ασυναρτησίες. Προσπαθούν να τον σηκώσουν και να τον βοηθήσουν να περπατήσει. Είναι όμως αδύνατο.

Την παραμονή των Χριστουγέννων ένα ακόμη μέλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, δεν μπορούσε να συνεχίσει, τον είχαν αφήσει οι δυνάμεις του. Οι ορειβάτες ήταν πλέον 11. 

Επί 54 ώρες έπρεπε να επιβιώσουν μέσα στις ακραίες καιρικές συνθήκες, αλλά και με το ίδιο τους το μυαλό που έπαιζε το δικό του παιχνίδι.

Κάποια στιγμή κατάφεραν και βρήκαν το δρόμο προς το καταφύγιο και κατέβαλαν όλες τις δυνάμεις τους για να τελειώσουν. Στη τελευταία ευθεία πολλοί απλά πέφτουν κάτω από την κούραση.

Επτά άτομα μεταφέρονται στο νοσοκομείο Κατερίνης με σοβαρά κρυοπαγήματα, ενώ ελικόπτερο αρχίζει τις έρευνες και ομάδα ορειβατών προσέγγιζε στο σημείο, που ήταν τα τρία άτομα, πίσω στο βουνό.

Το ελικόπτερο εντόπισε τον έναν ορειβάτη και τον μετέφερε ζωντανό, οι άλλοι δύο χάθηκαν για πάντα στο βουνό.

Οι σοροί των δύο ορειβατών έμειναν για πολλές μέρες στο βουνό καθώς, λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών, ήταν αδύνατο να προσεγγιστούν.