Θανάσης Μαργαρίτης – Ένας θεατράνθρωπος της Κατερίνης
Ο Θανάσης Μαργαρίτης γεννήθηκε στην Κατερίνη. Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου όπου και συνεργάστηκε ως ηθοποιός σε παραστάσεις αρχαίου δράματος. Επίσης ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί για χρόνια με το Κ.Θ.Β.Ε. και με το Θεσσαλικό θέατρο. Ως σεναριογράφος συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του ALPHA TV στους «Εντιμότατους Κερατάδες».
Το 2010 ίδρυσε το Θέατρο COMMEDIA στην Κατερίνη μαζί με το θεατρικό εργαστήρι. Έχει ανεβάσει πάνω από 100 παραγωγές, είτε στην κεντρική σκηνή του θεάτρου, είτε σε ανοιχτούς χώρους με τα τμήματα του εργαστηρίου. Από το εργαστήρι έχουν μαθητεύσει πάνω από 1000 παιδιά όλων των ηλικιών! Έχει σκηνοθετήσει όλα τα είδη του θεάτρου.
Κωμωδίες:
· «Παντρολογήματα» του Νικολάι Γκόγκολ
· «Ο γιατρός άργησε μια μέρα»
· «Καθένας με το τραίνο του» του Θ.Μ.
· «Ηλίθιοι» του Νηλ Σάιμον
· «Aπ ένα χωριό χωριάτισσες» του Θ.Μ κ.α.
Δράματα:
· «Tο αμάρτημα της μητρός μου» του Γ.Βιζυηνού
· «Tο στρίψιμο της βίδας» του Henry James κ.α.
Η τελευταία παράσταση με το εφηβικό τμήμα «Όταν πέφτουν οι μάσκες» σε κείμενο και σκηνοθεσία δική του θα παρουσιαστεί ξανά στις 9 Οκτώβρη στον πολυχώρο Ευκαρπίδη.
Συνέντευξη | Τζημίκα Ηρώ
Θανάση, θέλω να ξεκινήσω με την εξής ερώτηση… Εάν κάποιος δεν σε ξέρει, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει για εσένα;
Καταρχάς είμαι Κατερινιώτης και έχω ιδρύσει το θέατρο Commedia, που εκεί είναι και το θεατρικό εργαστήρι. Φέτος είναι ο 12ος χρόνος. Ξεκίνησα, λοιπόν, από την Κατερίνη, με όνειρο να γίνω ηθοποιός. Τελείωσα το Εθνικό Θέατρο, αλλά θυμάμαι ότι κι από τη σχολή ακόμα, οι καθηγητές μού έλεγαν ότι πρέπει να ψαχτώ και πάνω στη σκηνοθεσία, ενώ στην πορεία και μετά από κάποια επεισόδια που έγραψα το σενάριο στους «Εντιμότατους Κερατάδες» στον Alpha, πολλοί συνάδελφοι μού έλεγαν ότι πρέπει να ασχοληθώ και με τη συγγραφή. Ήξερα ότι το έχω συγγραφικά, αλλά δεν ήξερα αν το έχω ως δάσκαλος! Έτσι, μετά από έναν 10ετή κύκλο παραστάσεων ως ηθοποιός στο Εθνικό Θέατρο και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, αποφάσισα να γυρίσω στην Κατερίνη. Στην αρχή «δοκιμαστικά» (γέλια) και στη συνέχεια άνοιξα το θεατρικό εργαστήρι. Εδώ βρήκα ξανά τους ρυθμούς που μου είχαν «αφαιρεθεί» στην Αθήνα. Οπότε γύρισα, πήγε από την αρχή πολύ καλά και κατάλαβα ότι δεν νιώθω ανασφαλής σε κανέναν τομέα. Αυτή τη στιγμή δηλώνω σκηνοθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός. και δάσκαλος βεβαίως των παιδιών!
Μου έχεις δώσει τόσο υλικό και δεν ξέρω τι να πρωτο-ρωτήσω! Ξεκίνησες, λοιπόν, από την Κατερίνη με όνειρα πάνω σε ένα επάγγελμα, που ακόμα και σήμερα, υπάρχει φόβος για το μετά, για την αποκατάσταση… Πώς ήταν τα πράγματα τότε πάνω αυτό;
Υπάρχει, ναι, καθώς υπάρχει ο φόβος του «κυκλώματος». Ο φόβος υπήρχε κυρίως από τους γύρω μου σητν περίπτωσή μου. Δεν υπήρχε άρνηση από την οικογένειά μου, αλλά υπήρχαν ενδοιασμοί. Κυρίως, όπως είπες, στο τι μέλλον θα έχει όλο αυτό. Οι άνθρωποι όμως που γνώρισα στο Εθνικό Θέατρο με κατεύθυναν σωστά. Ήμουν τυχερός που μπήκα και είχα σπουδαίους δασκάλους. Ένα παιδί από την επαρχία ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός, ως πρότυπό του όμως έχει τον κινηματογράφο, τα πρόσωπα του ελληνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Δεν μπορεί να ξέρει και πάρα πολλά από θέατρο. Στη σχολή όμως σε κατευθύνουν αλλιώς. Σε άλλα μονοπάτια. Ψάχνεσαι, διαβάζεις κείμενα, φεύγει αυτό που έχεις στο μυαλό σου «ο ηθοποιός της βιτρίνας». Μπαίνεις στην ουσία και ανοίγεις τους ορίζοντές σου. Αυτό είναι και το μόνο που κατευθύνω τα «παιδιά» μου στο να μην μένουν στην εικόνα και στο περιτύλιγμα. Να φτάνουν στην ουσία. Εάν κάποιος ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός για να βγει στο εξώφυλλο ενός περιοδικού, δεν γίνεται. Επίσης δεν αναλαμβάνω κι εγώ τέτοια παιδιά. Χρειάζεται να έχουν μία άλλη ποιότητα έτσι ώστε να κάνουν καλύτερο τον εαυτό τους και τους άλλους που συνδιαλέγονται.
Οπότε η αρχή σου θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν εύκολη…
Ναι, δεν χρειάστηκε να ταλαιπωρηθώ πολύ. Δεν μπορώ να σου πω ότι διάβασα και τόσο. Είναι η λεγόμενη διαθεσιμότητα που έχει κάποιος κι αυτό το ονομάζω ταλέντο. Η κλίση που έχεις για κάτι. Είχα κάποια καλά στοιχεία που αρκούσαν για να περάσω εύκολα στο Εθνικό και να ανοίξουν από εκεί και πέρα κάποιες πόρτες. Ταλέντο είναι η δουλειά που κάνεις πάνω στο χάρισμα που διαθέτεις.
Όσον αφορά τα παιδιά του σήμερα. Τι χρειάζεται ένα νέος για να τα καταφέρει; Μου μιλάς για το χάρισμα, αλλά φτάνει μόνο αυτό ανάμεσα σε τόσους πολλούς; Γιατί μιλάμε για πληθώρα ηθοποιών, τραγουδιστών κτλ
Στην εποχή μου μπορεί να ήταν 5.000. Τώρα είναι 20.000! Υπάρχει και μία άλλη διαφορά… Τα παιδιά τώρα είναι πιο έτοιμα. Ξέρουν να τραγουδάνε, να χορεύουνε, να παίζουν μουσικά όργανα. Είναι καλλιεργημένα. Πριν φύγω από εδώ, δεν είχα ασχοληθεί ξανά, ενώ τώρα τα «παιδιά» μου που θέλουν να δώσουν εξετάσεις και περνάνε είτε στην Αθήνα, είτε στη Θεσσαλονίκη, τα έχω 10 χρόνια. Έχουν δηλαδή εμπειρία και υπάρχει τριβή πάνω σε αυτό που θέλουν να κάνουν. Άρα υπάρχει κι η παιδεία. Σε εμάς τότε ήταν διαφορετικά. Τότε υπήρχε η αγάπη για τον κινηματόγραφο, σε γενικές γραμμές.
Με μία λέξη τι χρειάζεται για εσένα ώστε να πετύχει ένας νέος σε αυτό που αγαπάει; Τι θα συμβούλευες;
Καλλιέργεια και τύχη. Ούτε δημόσιες σχέσεις, ούτε κυκλώματα. Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν να εκτιμήσουν και να δουν αυτό που έχεις να δώσεις. Το μεγαλύτερο ποσοστό για εμένα, δεν είναι αυτό που έχει προβληθεί τα τελευταία χρόνια. Είναι πάρα πολλοί οι ωραίοι άνθρωποι και αυτοί που θα σε φέρουν να κάνεις ένα βήμα παρακάτω, να διευρύνεις τους ορίζοντές σου, να δεις χωρίς παρωπίδες, να γεννιέσαι κάθε μέρα και ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Εξαιρετικής πάστας άνθρωποι. Προβάλλεται πάντοτε το κακό, το ξέρουμε αυτό. Το αρνητικό. Παρόλα αυτά αυτό που θα συμβούλευα στα νέα παιδιά, είναι να βάλουν ένα χρονικό όριο, εάν θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με αυτό. Μετά από κάποια στιγμή, πρέπει να υπάρχει ένα «stop». Για να κοιτάξεις και τη ζωή σου. Δεν πρέπει να βάζουν προτεραιότητα ότι το θέατρο είναι η ζωή τους. Είναι λάθος. Το παν είναι η προσωπική σου ζωή και ένα συμπλήρωμα είναι η επαγγελματική επιλογή. Εάν βλέπουν ότι δεν βγαίνει, καλύτερα να κοιτάξουν κάτι άλλο. Δεν σημαίνει αποτυχία το να φύγουν από αυτή τη δουλειά. Μπορούν να το βρουν με άλλους τρόπους ή παρεμφερείς τρόπους. Η ζωή είναι κύκλος. Κλείνει ο ένας, ανοίγει ο άλλος. Κάτι παραπάνω θα φέρει ο επόμενος.
Σκηνοθέτης, συγγραφέας, ηθοποιός… Να μιλήσουμε τώρα για το θέατρο στην Κατερίνη. Πώς βλέπεις τα πολιτιστικά δρώμενα εδώ; Υπάρχει κάποιου είδους «παραμέληση»;
Είναι μία γκρίνια αυτό και το ακούω από τότε που γύρισα. Το ότι δεν γίνονται πράγματα, δεν έχουμε εναλλακτικές, δεν υπάρχει ποιότητα ζωής. Υπάρχουν πράγματα γύρω μας, αλλά πρέπει να τα βρούμε κιόλας. Δεν θα έρθουν από μόνα τους να σου χτυπήσουν την πόρτα. Όταν ξεκίνησα, ξεκίνησα με 20-30 θεατές. Πλέον οι παραστάσεις μου είναι συνέχεια sold out και παίρνουν παράταση στην παράταση. Έφερα ένα κοινό στην παράσταση, το οποίο ήταν δύσκολο. Αφού δεν έχουμε κάτι, τότε γιατί ήρθες και το είδες; Είμαστε ένας Δήμος, μικρός, αναλογικά με κάποιους άλλους, που έχουμε τα περισσότερα θέατρα σχετικά με το μέγεθός μας. Έχουμε 4! Για τόσο κόσμο, έχουμε αρκετά θέατρα κι ο κόσμος αγκαλιάζει τις δουλειές μας κι υπάρχουν εναλλακτικές! Φέτος ο Δήμος Κατερίνης, αγόρασε παραστάσεις, έκανε κάποιες κινήσεις. Συνεργάστηκε με τα τοπικά θέατρα. Θέλει όμως και κάποιες προτάσεις από εμάς. Χρειάζεται και μία προβολή κι από εμάς, γιατί είναι ταυτόχρονα και δικιά μας ευθύνη να επικοινωνήσουμε το τι ακριβώς κάνουμε.
Υπάρχει ο πολιτισμός στην Πιερία, απλώς πρέπει να κάνουμε όλοι μας κινήσεις για να προβληθεί σωστά προς τα έξω. Υπάρχει όμως και το θέατρο Commedia! Τι μπορείς να μας πεις για το θέατρο; Εκτός του ότι όπως αναφέραμε, γύρισες από την Αθήνα, κάνοντας παύση από τα μεγάλα σχέδια…
Υπάρχει, ναι, όπως ακριβώς υπάρχει και το θέατρο Commedia! (γέλια) Το θέατρο ξεκίνησε πριν 12 χρόνια κι όντως είπα ότι θα κάνω παύση. Αυτό που είδα εδώ, ήταν η μεγάλη ανάγκη του κόσμου να έρθει σε επαφή με την τέχνη και δεν περίμενα ότι θα έχω παιδιά επί 10 ολόκληρα χρόνια. Σκεφτόμουν ότι κάποια από αυτά θα έρθουν και μετά από λίγο καιρό θα φύγουν. Έχουμε γίνει οικογένεια. Υπάρχει συναισθητική και δημιουργική αλληλεπίδραση. Έχουμε φτάσει με τα παιδιά να κάνουμε εξαιρετικά έργα και να σου πω και κάτι σημαντικό, ότι έχω ανεβάσει γύρω στις 110 παραγωγές. Είτε έργα άλλων τα οποία ήταν δικές μου διασκευές, γιατί πάντα τα διασκευάζω, έτσι ώστε να μπορούν να συμμετέχουν τα παιδιά στα τμήματα, είτε έργα που έχω γράψει. Επίσης είμαι τυχερός γιατί έχω και εξαιρετικούς συνεργάτες από το ξεκίνημα, όπως την Ειρήνη Τζέγκου στα σκηνικά/κοστούμια. Έχει αγκαλιαστεί η δουλειά που γίνεται στο θέατρο από τον κόσμο κι έχουν περάσει από το θέατρο γύρω στα 1000 παιδιά όλα αυτά τα χρόνια! Αυτό το θέατρο είναι η ζωή μου…
Για περισσότερα πατήστε εδω…
