Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε, μεμονωμένα μεν, επαναλαμβανόμενα δε περιστατικά, που αναδεικνύουν τις παθογένειες και τις αδυναμίες του Ε.Σ.Υ.
-Ο θάνατος ενός 49χρονου στην Πάτρα, στον οποίο δεν προσφέρθηκαν πρώτες βοήθειες, με την αιτιολογία ότι δεν εφημέρευε το νοσοκομείο.
-Η άρνηση παροχής πρώτων βοηθειών σε μια ετοιμόγεννη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη, με τη δικαιολογία ότι τελείωνε σε μισή ώρα η εφημερία. Η άρνηση διακομιδής με ασθενοφόρο και τελικά η εσπευσμένη καισαρική, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει σοβαρά η έγκυος γυναίκα και να χαθεί το νεογέννητο μωρό της,
-Ο θάνατος ενός 51χρονου νοσηλευτή στο ΑΧΕΠΑ, ο οποίος παρότι είχε ενοχλήσεις δεν μπορούσε να αντικατασταθεί από συνάδελφό του, λόγω τραγικών ελλείψεων προσωπικού.
-Η παραίτηση του Διευθυντή του Αναισθησιολογικού Τμήματος του Ιπποκράτειου Θεσσαλονίκης, καθώς από τις 27 θέσεις Αναισθησιολόγων του Χειρουργικού Τομέα, σήμερα απασχολούνται μόλις 9. Με πρόσφατο τραγικό περιστατικό την ακύρωση μεταμόσχευσης ήπατος σε ασθενή που περίμενε χρόνια, λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων.
Η αποσύνθεση πολλών κλινικών του Ε.Σ.Υ., τόσο σε μεγάλα αστικά κέντρα (π.χ. Ω.Ρ.Λ. Κλινική Παπανικολάου Θεσσαλονίκης), όσο και στην περιφέρεια που δεν υπάρχουν καν οργανωμένες κλινικές σε πολλές ειδικότητες.
Η απόσπαση των γενικών ιατρών από τα περιφερειακά ιατρεία, με τη δικαιολογία της πανδημίας, με συνέπεια οι ασθενείς στην ύπαιθρο να στερούνται όχι μόνο την πρωτοβάθμια περίθαλψη, αλλά ακόμη και τη δυνατότητα συνταγογράφησης των φαρμάκων χρόνιων παθήσεών τους.
Η υποστελέχωση σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό και στο ΕΚΑΒ, που γιγαντώθηκε την εποχή της πανδημίας και λόγω νόσησης και λόγω μη αναπλήρωσης του προσωπικού που τέθηκε σε αναστολή.
Όλα τα παραπάνω φαίνονται μεμονωμένα, ανεξάρτητα γεγονότα, που έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή…την απαξίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας από την κυβέρνηση της Ν.Δ..
Στην Ελλάδα, η ίδρυση και η ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας φέρει τη σφραγίδα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, μετά από 35 χρόνια λειτουργίας, δεν χρειάζονται απλά αλλαγές. Είναι η ώρα για γενναίες πρωτοβουλίες, για την αναγέννηση, την ανασυγκρότηση και την ολοκλήρωση του ΕΣΥ. Τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, έχουμε ανάγκη από ένα σύστημα υγείας που θα αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια και σεβασμό τον πολίτη.