Την 5η Ιουνίου, μάθαμε για την επιχείρηση “Καθαρές Ακτές, Καθαρός Θερμαϊκός”. Μάθαμε ότι, απομακρύνθηκαν “400 βαρέλια που παρέμεναν επί χρόνια θαμμένα στην άμμο στις Αλυκές Κίτρους και πάνω από 70 τόνοι πλαστικών διχτυών”. Με την πρώτη, λες «επιτέλους». Αν το καλοσκεφτείς, όμως, ανεπηρέαστος από το άρτια σκηνοθετημένο βίντεο, λες «για στάσου. Προς τι, η περηφάνια των πρωταγωνιστών του? Έστιάζοντας στα της Πιερίας, αυτό που βλέπω, είναι το αποτέλεσμα της αδράνειάς τους, που επέτρεψε να σωρευτεί αυτή η ασύλληπτη ποσότητα απορριμμάτων. Κι ύστερα, κράτα μια πισινή. Μένουν πολλά ακόμα βαρέλια. Θα συνεχισθεί η επιχείρηση για την αποκατάσταση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, ή ο σκοπός ήταν ο «συμβολισμός» για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος?» Κι ύστερα, εκκρεμεί, πάντα, η ανάληψη ουσιαστικής δράσης, η οποία ίσως διαφεύγει από τις αυτοδιοικητικές αρχές. Γιατί, η προβαλλόμενη «σωστική» – για να χρησιμοποιήσουμε τον προσφιλή όρο – επιχείρηση, δεν αποτελεί «δράση», αλλά μάλλον αντίδραση – ως επιτακτική ανάγκη – και μάλιστα, καθυστερημένη απέναντι στην ανεξέλεγκτη, επί σειρά ετών, ρυπαντικής δράσης κάποιων μυδοκαλλιεργητών. Και ως τέτοια, δεν μπορεί από αυτήν και μόνο να θεωρηθεί ότι, υπηρετείται ένα “φιλόδοξο και ολοκληρωμένο σχεδίο” για μια “πράσινη” Περιφέρεια που “σέβεται το περιβάλλον και προωθεί τη βιώσιμη ανάπτυξη”. Γιατί αν η Περιφέρεια και η Αντιπεριφέρεια, μιλώντας για πρωτοβουλία για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου, αναλαμβάνουν τον ρόλο του «σκουπιδιάρη» (με τον δέοντα σεβασμό στους σκουπιδιάρηδες), και μάλιστα αυτοπροβάλλονται περήφανοι γι’ αυτό, τότε, μάλλον, υπάρχει πρόβλημα και πολύ πιθανόν, να χρειασθεί όμοια επιχείρηση και στο μέλλον, πετώντας δημόσιο χρήμα σ’ ένα «βαρέλι» χωρίς πάτο.
Εξαιρετικά σημαντική δράση ουσίας, θα ήταν εκείνη για την εφαρμογή του Προεδρικού Διατάγματος, για την ήδη θεσμοθετημένη «Περιοχή Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιέργειας στον Μακρύγιαλο Πιερίας (από το 2019) – εν συντομία Π.Ο.Α.Υ. Μύδια Μακρυγιάλου Πύδνας Α.Ε.- ώστε ο κάθε μυδοκαλλιεργητής, να ελέγχεται για την τήρηση των περιβαλλοντικών όρων, σε ένα οργανωμένο θαλάσσιο περιβάλλον. Μέτοχοι και άρα υπεύθυνοι για τη μη ενεργοποίηση (ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί) της ανωτέρω υπό σύσταση Α.Ε., είναι η Αντιπεριφέρεια Πιερίας, ο Δήμος Πύδνας – Κολινδρού, η Αναπτυξιακή Πιερίας (της οποίας προεδρεύει η Αντιπεριφερειάρχης) και οι μυδοκαλλιεργητές. Η εκκρεμότητα αυτή, αποβαίνει εις βάρος του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, «με τα παλιά και νέα μυδοτροφεία να επιβαρύνουν το οικοσύστημα με περισσότερα από 50.000 μπλε-πράσινα βαρέλια – τα οποία ίσως να εμπεριέχουν και επικίνδυνες ουσίες από προηγούμενη χρήση τους π.χ. φυτοφάρμακα και δεν έχουν καθαρισθεί πλημμελώς – και τεράστιο όγκο πλαστικών διχτυών-σκουπιδιών»
Παρεμπιπτόντως, εξακολουθεί άραγε, η παρακολούθηση με σκοπό την ανίχνευση του τοξικού φυτοπλαγκτού στις μυδοκαλλιέργειες του Ν. Πιερίας, στα πλαίσια προγραμματικής σύμβασης με το τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ, ώστε να λαμβάνονται, από την αρμόδια υπηρεσία της Π.Ε. Πιερίας, έγκαιρα, προληπτικά και με ασφάλεια, αποφάσεις λήψης υγειονομικών μέτρων? (Η τελευταία που ανακοινώθηκε από την Αντιπεριφερειάρχη έληγε το 2019.)
Ανωνύμου της Πιερίδος
πηγή: GREENAGENDA_”Με ρυθμούς χελώνας εις βάρος του περιβάλλοντος οι διαδικασίες για την ΠΟΑΥ Πιερίας»_12/6/2020
