Συνέντευξη: Κατερίνα Πεφτίτση – Νέοι από την Κατερίνη που διαπρέπουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα
Συνέντευξη | Κατερίνα Πεφτίτση
Όνειρα εγχώρια που ταξιδεύουν παντού! – Νέοι από την Κατερίνη που διαπρέπουν στο καλλιτεχνικό στερέωμα
Συνέντευξη: Ηρώ Τζημίκα
Κατερίνα μου! Θα μιλήσουμε για πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα που αφορούν εσένα και τη μέχρι τώρα πορεία σου. Θα κάνουμε ένα γενικό ρεκτιφιέ της ζωής σου! Για αρχή να ξεκινήσουμε συζητώντας για την πανδημία. Πώς το βίωσες;
Ηρώ, είμαι έτοιμη! Μέσα σε μία καραντίνα, είναι δύσκολες οι καταστάσεις, γιατί πρέπει να αντιμετωπίσεις, πρώτα, τον εαυτό σου. Ξεκάθαρα. Δεν περάσαμε και λίγο καιρό μέσα σε μία διαρκή «καραντίνα», πηγαίνουν 2 χρόνια τώρα. Έχουμε μεγαλώσει μέσα στην καραντίνα! (γέλια) Μπορώ να πω ότι βρέθηκα αντιμέτωπη με τον εαυτό και με συνθήκες οι οποίες δεν ήταν καθόλου ευχάριστες. Βέβαια όλο αυτό με έκανε ακόμα πιο σκληρή και δυνάμωσα περισσότερο, ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις που μπορεί να έρθουν στο μέλλον. Έμαθα τον εαυτό σου, άσχετα αν είναι κλισέ, αλλά στους ρυθμούς τους οποίους κινούμασταν τα τελευταία χρόνια, δεν είχαμε την πολυτέλεια ώστε να ασχοληθούμε πραγματικά με εμάς.
Ουσιαστικά δεν είχαμε αυτό που λέμε «me time»…
Ακριβώς. Οπότε όλο αυτό είχε και μια καλή και θετική πλευρά και προσπαθώ να κάνω focus πάνω σε αυτήν για να μην με πάρει από κάτω! (γέλια)
Πάνω στη δουλειά σου υπήρξαν πολλές και μεγάλες αλλαγές να φανταστώ…
Ναι, είχα πολλές αλλαγές. Σκέψου ότι δούλευα σε ΙΕΚ και έκανα μαθήματα πάνω στο make-up. Αναγκάστηκα να αποχωρήσω γιατί δεν θεωρούσα σωστό να κάνω διαδικτυακά μαθήματα σε ένα επάγγελμα που κατά κύριο λόγο είναι πρακτικό. Οπότε έγιναν μεγάλες αλλαγές. Ήμουν στο Star Channel σε πάνελ εκπομπής, όπου κι από εκεί χρειάστηκε να φύγω, λόγω του κορονοϊού. Έγινε λίγο πιο ήρεμη η ζωή μου όσον αφορά τη δουλειά, αλλά δεν το έβαλα κάτω. Άρχισα να δημιουργώ ανάγκες όσον αφορά το «plus size» modeling και άνοιξα παραθυράκια με εταιρείες τις οποίες συνεργάστηκα, όπως η Adidas. Έτσι συνέχισα να συντηρώ τον εαυτό μου και να επιβιώνω με ιντερνετικές συνεργασίες.
Προσαρμόστηκες, λοιπόν, σε όλες τις ανάγκες. Πίστευες ποτέ ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο; Γιατί εμείς μεγαλώσαμε τελείως διαφορετικά. Αν κάτσουμε και σκεφτούμε τις νέες γενιές, γι’ αυτούς, είναι η νέα πραγματικότητα…
Είναι πολύ σκληρή η αλλαγή της πραγματικότητας για όλους και σε όλους τους τομείς, θεωρώ. Όχι, δεν το περίμενα να φτάσουμε σε ένα σημείο που θα βλέπουμε καταστάσεις οι οποίες έχουν συμβεί, αλλά πριν από εκατοντάδες χρόνια… Γιατί έχουν συμβεί παραπλήσια πράγματα στο παρελθόν. Απλά ακόμα και στις μέρες μας, με τόση τεχνογνωσία την οποία διαθέτουμε, δεν μπορούμε να προβλέψουμε κάτι τέτοιο. Είναι “beyond that”. Καμία εξέλιξη που είναι μέχρι τώρα γνωστή, δεν μπορεί να συγκρατήσει κάτι τέτοιο. Μιλάμε για έναν «ύπουλο» ιό. Άλλοι το περνάνε και δεν καταλαβαίνουν τίποτα κι άλλοι το περνάνε και καταλήγουν στο νοσοκομείο. Όπως και ο πατέρας μου. Και το λέω από προσωπικό βίωμα. Όταν έρχεται και στου χτυπάει την πόρτα, είναι διαφορετικά τα πράγματα.
Όταν είσαι νέος, όντως κάποιες φορές αψηφάς τις καταστάσεις…
Ναι, γιατί δεν πιστεύουμε ότι θα πεθάνουμε. Πιστεύουμε στην αθανασία ή δεν πιστεύουμε ότι ο θάνατος μπορεί να συμβεί και σε εμάς που είμαστε νέοι. Γι’ αυτό το λόγο δεν θεωρώ ότι λαμβάνουμε κάποιες καταστάσεις με τη σοβαρότητα την οποία θα έπρεπε εξαρχής να τα λαμβάνουμε. Πέραν από αυτό όμως, δεν συμφωνώ καθόλου με την αντιμετώπιση του κράτους. Η διαχείρισή του, θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα να προστατεύει τον πολίτη, όχι να του καταπατά τα δικαιώματα. Ζούμε σε έναν πολιτισμό και μια κοινωνία, στην οποία ως Ελλάδα έχουμε παλέψει πολύ, για να αποκτήσουμε κάποια βασικά δικαιώματα… Καταπατούνται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και στο όνομα της υγείας… Δεν με αφορά κανενός όνομα, αν είναι να διαλυθεί η ελευθερία. Προτιμώ να διαλυθεί η υγεία. Γιατί για την ελευθερία πέθαναν άπειροι άνθρωποι και θα συνεχίσουν να πεθαίνουν. Η πανδημία έρχεται και φεύγει…
Συζητάμε ότι είμαστε νέοι και εσύ είσαι μία νέα κοπέλα που ξεκίνησε από την Κατερίνη. Την αγαπάς την πόλη μας; Σου λείπει;
Όταν έφυγα από την πόλη μας, έφυγα για διάφορους λόγους. Ένας από αυτούς ήταν ότι ήθελα να δω διαφορετικά πράγματα. Ένας άλλος ήταν ότι η Κατερίνη δεν ήταν τόσο «άνετη» στο να με αποδεχτεί και να αποδεχτεί όλη αυτή την τρέλα την οποία έχω… Σίγουρα μου λείπει και το συναίσθημα που μου βγαίνει, είναι αυτό της νοσταλγίας. Όλοι μπορούμε να φύγουμε και να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα, αλλά πάντα έχουμε μια βάση. Θεωρώ ότι είναι η βάση μου κι ότι αν κάποια στιγμή χάσω τα πάντα (γέλια) θα γυρίσω εκεί. Είναι το σπίτι μου.
ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
