18 Ιουνίου… Τρίτη Κυριακή του μήνα. Ημέρα αφιερωμένη στον  πατέρα, στην προσφορά του στην οικογένεια και στην κοινωνία.

Στον πατέρα που σαρκώνει τη γνώση, τη σοφία, τη δύναμη και τον συνεχή αγώνα για τη φροντίδα όλων αποτελώντας πρότυπο και ήρωα για κάθε παιδί.

Η πατρική αγάπη, είναι διαφορετική, δεν εκφράζεται με λόγια. Εκφράζεται με ένα σιωπηλό βλέμμα, με ένα χαμόγελο, που κρύβονται πίσω από τον αγώνα και τις αγωνίες του για το καλύτερο.

Η πατρική φιγούρα, ήρεμη δύναμη, μας εμπνέει ασφάλεια και σιγουριά.

Προσφέρει την αγάπη του, ακόμη και μόνο με την παρουσία του.

Στην ελληνική κοινωνία, ο πατέρας είναι αδικημένος. Η γιορτή του, δεν έχει την απήχηση άλλων εορτών.

Ο ρόλος του πατέρα είναι ισότιμα σημαντικός με της μητέρας. Αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε με την πατρότητα, όταν πλέον γυρίσουμε το βλέμμα μας, από το πρόσωπο του πατέρα μας, στο πρόσωπο του παιδιού μας, τότε που ερχόμαστε στη θέση του αντιλαμβανόμενοι με τη σειρά μας το ρόλο του και το βάρος των ευθυνών του.

Αυτό όμως που μπορεί να μας μεταμορφώσει και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους είναι ότι η πατρότητα, ανοίγει μπροστά μας ένα άλλο παράθυρο στον κόσμο, μια νέα οπτική, βάζοντας τον εαυτό μας σε δεύτερη μοίρα, για την αγάπη του παιδιού μας.

Ας είναι αφορμή η σημερινή γιορτή, να εκφράζουμε τον θαυμασμό, τον σεβασμό και την αγάπη στο πατέρα μας, μαζί με ένα μεγάλο ευχαριστώ, για όλα όσα έκανε και κάνει για μας, για όσα ξέρουμε και για όσα δεν ξέρουμε ότι κάνει για μας… Ας γιορτάσουμε μαζί του, ας αφιερώσουμε τη σημερινή ημέρα στον πατέρα μας.

Χρόνια πολλά πατέρα,

Χρόνια πολλά σε όλους τους πατεράδες του κόσμου.