Οι ρουφιάνοι, άτομα με διαταραγμένη προσωπικότητα, όταν ήταν μικροί κανείς δεν τους έκανε παρέα, και όταν μεγάλωσαν κανείς δεν τους έδινε (και δεν τους δίνει) σημασία.
Σκοπός τους είναι να καρφώνουν άτομα τα οποία μισούν ή καρφώνουν διότι απλά είναι ανώριμοι και κομπλεξικοί ή ακόμα ρουφιανεύουν για να καλύψουν τις δικές τους παρανομίες γλείφοντας τον δάσκαλο, τον αστυνομικό, τον λοχαγό, τον εφοριακό,τον διευθυντή κλπ.
Ο ρουφιάνος δεν έχει φίλους, έχει “φίλους”
Ο ρουφιάνος είναι συνήθως ψεύτης, είναι ο ψεύτης του χωριού. Λέει ψέματα ακόμα και στον καθρέφτη κοιτάζοντας τον εαυτό του.
Έχει δύο παρατσούκλια:
Ρουφιάνος και Ψεύτης.
Τα έχει αποκτήσει ήδη από την παιδική του ηλικία στο σχολείο κυρίως που έλεγε συνέχεια ψέματα ρουφιανεύοντας τους συμμαθητές του.
Κανείς δε γουστάρει τον ρουφιάνο. Ούτε ο δάσκαλος στο σχολείο, ούτε ο αστυνομικός , ούτε ο λοχαγός του “δεύτερου γραφείου’, ούτε φυσικά ο συγχωριανός,ο γείτονας.Η ψυχολογία του ρουφιάνου ταυτίζεται με την ψυχολογία του παιδιού της σφαλιάρας.
Τα απωθημένα που έχει, τον οδηγούν στην τακτική της ρουφιανιάς θέλοντας να πάρει το αίμα του πίσω γιατί οι συνάνθρωποί του τον αποδοκίμασαν, τον έβαλαν στο περιθώριο.
Ο ρουφιάνος ήταν πάντα κατώτερος, ένιωθε κατώτερος και δεν μπορούσε να σταθεί ανάμεσα στους άλλους, έχοντας μια λειψή και καταπιεσμένη προσωπικότητα. Ένιωθε πως όλοι τον μείωναν και τον απέρριπταν κι έτσι με όλα αυτά τα συμπλέγματα, συν τον κακό και εκδικητικό χαρακτήρα που διαμόρφωσε, έφτασε να γίνει ρουφιάνος.
Και το ωραίο της υπόθεσης είναι πως οι περισσότερες ρουφιανιές δεν επιφέρουν κάποιο όφελος στο ρουφιάνο, απλά ο τελευταίος αρέσκεται στο να καταδίδει. Ο ρουφιάνος με την πράξη του παίρνει μια ηθική ικανοποίηση με την οποία καλύπτει τα διαταραγμένα συναισθήματα του, εκπληρώνοντας το σκοπό και το στόχο του: να βλάψει ηθικά και υλικά το συνάνθρωπό του.
Παντού υπάρχει ένας ρουφιάνος. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πολυκατοικία, σε κάθε χωριό, υπάρχουν ένας ή περισσότεροι ρουφιάνοι που βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα, με μάτια και αυτιά ανοιχτά, ώστε να σπεύσουν να καρφώσουν αυτόν που θα “παραστρατήσει”.
Τους ρουφιάνους σε μια μικρή κοινωνία ,όπως είναι το χωριό μας για παράδειγμα, όλοι τους γνωρίζουν. Αυτό δεν είναι καλό για τον ρουφιάνο, είναι πολύ κακό μάλιστα διότι τη ρουφιανιά ποτέ κανείς δε τη ξεχνά..και θάρθει η ώρα που ο ρουφιάνος θα πληρώσει, θα τιμωρηθεί πολύ σκληρά.
Ένας ρουφιάνος θεωρεί πως επιτελεί κοινωνικό έργο, πως με τις πράξεις του κάνει τον κόσμο καλύτερο.
Όμως το να καταδίδεις τον άλλο από τη στιγμή που ουσιαστικά δε σε βλάπτει είναι το λιγότερο κατάπτυστο.
Σε κάθε δουλειά υπάρχουν και οι ρουφιάνοι. Τα κωλόπαιδα εκείνα που για να κερδίσουν την εύνοια και τη συμπάθεια διευθυντών, προισταμένων, ανώτερων αστυνομικών ή στρατιωτικών κλπ, σπεύδουν άμεσα να προφτάσουν στους ανώτερους τυχόν λάθη, παραλείψεις ή οτιδήποτε άλλο στραβό έχει πει ή έχει κάνει ο γείτονας, ο συνάνθρωπος,ο ανταγωνιστής ή τέλος πάντων ο άνθρωπος που μισεί ο ρουφιάνος.
Συκοφαντούν πολλές φορές με ψέμματα το συνάδελφο και το συνεργάτη τους, ώστε αυτοί να βγαίνουν λάδι και να καλύπτονται έτσι οι δικές τους βρωμιές.
Ο ρουφιάνος μισεί όλους τους άλλους ανθρώπους ακόμα και τα αδέρφια του. Είναι ικανός να ρουφιανέψει και τον πατέρα του ακόμα, αρκεί να αποκομίσει έστω ελάχιστο όφελος ή και καθόλου όφελος. Αυτοικανοποιείται όταν καρφώνει-ρουφιανεύει-καταδίδει τον οποιονδήποτε.
Και τέλος να θυμάστε…
1. Ένας ρουφιάνος δεν έχει μπέσα …
2. Ο ρουφιάνος από ρουφιανιά θα την πάθει …
3. Ο ρουφιάνος δεν κοιμάται καλά τα βράδια. Όχι από ενοχές(δεν έχει ενοχές), από φόβο δε κοιμάται διότι ξέρει ότι κάποια στιγμή θα τιμωρηθεί σκληρά μόνο που δε ξέρει πότε θα του συμβεί το κακό.
