Ανακοίνωση του τομέα Διεθνών Σχέσεων του ΕΠΑΜ
Ο Κ. Μητσοτάκης στη Ν. Υόρκη ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης και του διεθνούς πλαισίου της 78ης Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ καθώς και στο κοινό Ανακοινωθέν Ελλάδας – Τουρκίας, δέχθηκε ένα μεγάλο ψέμα και μία πικρή αλήθεια, δηλαδή: 1. ότι υπάρχει θετικό κλίμα – εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, και 2. ότι συζητά για εδαφικά ζητήματα, για την ελληνική εδαφική κυριαρχία.
Σύμφωνα με δηλώσεις του ιδίου «θα πρέπει να οικοδομήσουμε πάνω στο θετικό momentum. Έχουμε ικανοποιητική πρόοδο τους τελευταίους μήνες όσον αφορά την εξομάλυνση των σχέσεων μας».
Οι παραπάνω δηλώσεις δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά γεγονότα των τελευταίων μηνών. Διότι η Τουρκία συνεχίζει διαρκώς την κρατική πολιτική προσβολής της ελληνικής και κυπριακής εδαφικής κυριαρχίας από την επομένη της ημερομηνίας των τουρκικών σεισμών.
Προς επίρρωση της θέσης αυτής σταχυολογούμε από τα γεγονότα των τελευταίων μηνών:
– τις τουρκικές παραβιάσεις συνόρων του εθνικού εναερίου χώρου με αεροπλάνα και drones,
– τις αυξημένες παραβιάσεις χερσαίων (Έβρος) και νησιωτικών συνόρων (Κάλυμνος, Σάμος, Λέσβος, Αμοργός) τον Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο 2023 από παράνομους μετανάστες που διακινούνται, μεταφέρονται από Τουρκία και συνοδεύονται από Τούρκους,
– τις δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων (17-5-2023) ότι τα νησιά Σάμος και Χίος παραβιάζουν καθεστώς αποστρατικοποίησης της Συνθ. Λωζάνης,
– τις δηλώσεις Ερντογάν και του Τούρκου ΥΠΕΞ (Ιούλιος 2023) ότι θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν «τον δίκαιο αγώνα των ομογενών μας που ηγήθηκε ο γιατρός Σαδίκ Αχμέτ» και ότι θα υπερασπίζονται όλα τα νόμιμα δικαιώματα της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη,
– τη σημειολογική επίσκεψη Ερντογάν στην κατεχόμενη Κύπρο στην επέτειο της εισβολής και τις σχετικές δηλώσεις του τον Ιούλιο 2023,
– την απαίτηση να μην επισκέπτονται εκπρόσωποι της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας τα νησιά του Αιγαίου κατά τις εορτές του Πάσχα,
– την απαίτηση να μην εκτελούνται ελληνικές στρατιωτικές ή ελληνοαμερικανικές ασκήσεις στο Αιγαίο, ενώ θα πρέπει αδιαμαρτύρητα να δεχόμαστε να εκτελούνται αντίστοιχες ασκήσεις από Τουρκία και από ΗΠΑ-Τουρκία (21-24/8/2023, τουρκική άσκηση KARARLILIK-2023 σε Μαύρη Θάλασσα και Αιγαίο Πέλαγος μεταξύ 18-22 Σεπτεμβρίου 2023),
– την έκδοση της Αγγελίας NAVTEX 0816/23 από τις τουρκικές Αρχές για τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών με σκοπό τη χάραξη διαδρομής πόντισης καλωδίου από το ερευνητικό σκάφος ARCTIC από 12-20 Σεπτεμβρίου 2023 μέσα στην περιοχή της «τουρκικής υφαλοκρηπίδας», που ευρίσκεται στις περιοχές των μεσημβρινών των νησιών και νησίδων Ρόδου, Κάσου, Καρπάθου, Καλύμνου, συμπλέγματος Καστελλόριζου και Κρήτης, δηλαδή εντός περιοχών Τουρκολυβικού Μνημονίου και Ελληνο-Αιγυπτιακής μερικής οριοθέτησης,
– το Αίτημα Ερντογάν στη 78η ΓΣ/ΟΗΕ να αναγνωρισθεί ως ανεξάρτητο κράτος της διεθνούς κοινότητας η «ΤΔΒΚ», δηλαδή η κατάκτηση με τη χρήση βίας τμήματος εδάφους ανεξάρτητου κυρίαρχου κράτους, μέλους του ΟΗΕ από το 1960. Έτσι επιχειρεί τη νομιμοποίηση της κατοχής εδάφους με τη μεταβολή με ειρηνικά μέσα από τη διεθνή κοινωνία της κυριαρχίας του κυπριακού κράτους του 1960 αναγνωρισμένου από τον ΟΗΕ.
Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα «θετικό κλίμα» στις ελληνοτουρκικές διακρατικές σχέσεις, με δεδομένα τέτοια που να μπορούν «να οικοδομήσουν τη συνεργασία Ελλάδας – Τουρκίας».
Η ύπαρξη ή οικοδόμηση ή διατήρηση «καλού κλίματος» στις διακρατικές ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν μπορεί να θεμελιώνεται στις αυθαίρετες ενέργειες του φέροντος την ιδιότητα του Έλληνα πρωθυπουργού, όταν μάλιστα ο ίδιος έχει προσωπικά αποφασίσει:
1. Να μην ομολογεί ενώπιον της διεθνούς κοινότητας και της κοινής γνώμης τη συνεχιζόμενη επί του πεδίου τουρκική παραβίαση και διεκδίκηση της ελληνικής και κυπριακής εδαφικής κυριαρχίας. 2. Την μονομερή ελληνική κυβερνητική επιλογή επιβολής σε στρατιωτικούς και δικαστικούς φορείς, συμπεριφοράς «χαμηλών τόνων», δηλαδή έλλειψη διαμαρτυρίας ή παθητική συμπεριφορά ή άσκηση εξωτερικής αμυντικής πολιτικής ανοχής/σιωπής έναντι συνεχών πράξεων προσβολής εθνικών συμφερόντων ή εδαφικής κυριαρχίας από τρίτο κράτος, δηλαδή την Τουρκία, διότι κατά το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή νομολογία, τέτοια συμπεριφορά αποτελεί τεκμήριο συναίνεσης.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας και ο ΥΠΕΞ δεν νομιμοποιούνται στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής ανοχής/σιωπής, έναντι πράξεων προσβολής εθνικών συμφερόντων ή ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας από την Τουρκία, δηλαδή συστηματικής παραβίασης διατάξεων του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και του διεθνούς δικαίου.
Αντίθετα είχαν νόμιμο δικαίωμα και υποχρέωση για καταγγελία της Τουρκίας στη 78η ΓΣ/ΟΗΕ και στην διεθνή κοινή γνώμη –που έχασαν κι αυτή την ευκαιρία μέσω του CNN- για παραβίαση του Χάρτη του ΟΗΕ, διότι η Τουρκία συνεχίζει την κρατική πολιτική διαρκούς απειλής χρήσης βίας και προσβολής ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας με την εφαρμογή πολιτικής casus belli, της «Γαλάζιας Πατρίδας», του Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου, της διαρκούς παραβίασης ελληνικών χερσαίων, θαλασσίων και εναέριων συνόρων, του Χάρτη Ερντογάν, τους Χάρτες Ακάρ κλπ. Επίσης όφειλαν να καταγγείλουν προσωπικά τον Ερντογάν για έγκλημα κατά της ειρήνης, για εξανδραποδισμό και ομηρία των παράνομων μεταναστών.
Ο κ. Μητσοτάκης θέλησε να καταγγείλει, επιλεκτικά, μόνο τη παραβίαση των συνόρων της Ουκρανίας και τη χρήση βίας κατά της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Θα υπενθυμίσουμε στον κ. Μητσοτάκη ότι ο Χάρτης των ΗΕ και η διεθνής αρχή του απαραβίαστου των συνόρων, δεν ισχύει και δεν εφαρμόζεται μόνο για την Ουκρανία αλλά και για την Ελλάδα καθώς και για τη Κύπρο! Επίσης ότι θα προτιμούσαμε να είχε δηλώσει στην ΓΣ του ΟΗΕ ότι δε θα φύγουμε ποτέ από τη Κύπρο, όπως ακριβώς δήλωσε για την Ουκρανία όταν είπε: «Δεν θα φύγουμε ποτέ από την Ουκρανία, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι εγκαταλείπουμε τις ίδιες τις αρχές της ειρήνης, της δημοκρατίας και της τήρησης του Διεθνούς Δικαίου που τόσοι πολλοί σε αυτήν την αίθουσα θεωρούν πολύτιμες». Για τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του, η Ουκρανία κρίνεται πολυτιμότερη από την Κύπρο!
Ο κ. Μητσοτάκης έχασε την ευκαιρία να καταγγείλει την Τουρκία αλλά και τον Ερντογάν, προσωπικά, για το οργανωμένο έγκλημα της παράνομης διακίνησης και παράνομης μεταφοράς με ανασφαλή μέσα παράνομων μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα, τη στιγμή που υφίσταται και ισχύει η Συμφωνία Ελλάδας – Τουρκίας περί συνεργασίας Υπουργείων Δημόσιας Τάξης των δύο χωρών για την καταπολέμηση του εγκλήματος, ιδιαίτερα τρομοκρατίας, οργανωμένου εγκλήματος, παράνομης διακίνησης ναρκωτικών και λαθρομετανάστευσης που υπέγραψαν ΓΑΠ και Ισμαήλ Τζέμ (Ν.2926/2001 ΦΕΚ Α 139/2001).
Είναι πρόδηλο ότι η επιδίωξη του κ. Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη ήταν να νομιμοποιήσει την Τουρκία και τον Ερντογάν για τη συστηματική, διαχρονική και διαρκή αποφυγή κανόνων διεθνούς δικαίου, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής του πλαστού και επιλεκτικού «καλού κλίματος» που ευνοεί μόνο την Τουρκία.
Έτσι χαρίζει διπλωματικό χρόνο στην γείτονα, προκειμένου να πείσει η Τουρκία τη διεθνή διπλωματία -κυρίως την αμερικανική και ευρωπαϊκή- όπως και την διεθνή κοινή γνώμη για τη «νομιμότητα» των πρόδηλα παράνομων μονομερών εδαφικών διεκδικήσεών της σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου, που τα βαφτίζει «νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας και της Τουρκοκυπριακής Δημοκρατίας».
Επίσης είναι προφανές ότι μόνο με αυτή τη νομιμοποίηση που ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης προσέφερε, δικαιολογείται κατά το διεθνές δίκαιο η ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ κρατών. Διότι εάν ομολογούσε την αλήθεια, ότι δηλαδή συνεχίζει να υπάρχει μέχρι της συνομιλίας στη Ν. Υόρκη διαρκής προσβολή ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας, δε θα νομιμοποιούνταν κατά το εθνικό και διεθνές δίκαιο να αναπτυχθούν διακρατικές σχέσεις συνεργασίας με την Τουρκία.
Κατά τους κανόνες του διεθνούς δίκαιου, για να υπάρξει ή να οικοδομηθεί συνεργασία, φιλία, καλή γειτονία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, προϋποτίθεται (α) ο σεβασμός της ελληνικής κυριαρχίας, ότι δηλαδή ασκεί εξουσία χωρίς περιορισμούς ή επεμβάσεις σε ζητήματα αποκλειστικής εσωτερικής δικαιοδοσίας όπως το ελληνικό εδαφικό καθεστώς στο Αιγαίο, (β) η μη προσβολή ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας και (γ) η θέληση του κυρίαρχου ελληνικού λαού. Η ειρηνική συνύπαρξη Ελλάδας – Τουρκίας είναι έννοια του διεθνούς δικαίου με καθορισμένο περιεχόμενο από κανόνες -συμβατικούς και εθιμικούς- του διεθνούς δικαίου.
Η προσωπική προσέγγιση του πρωθυπουργού περί ύπαρξης θετικού μομέντουμ για ανάπτυξη ελληνοτουρκικής συνεργασίας, άσχετα μάλιστα από την εφαρμοζόμενη τουρκική επεκτατική πολιτική, είναι μία απολυταρχικού χαρακτήρα προσέγγιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων από τον Κυρ. Μητσοτάκη, που δεν ισχύει πλέον στις διεθνείς σχέσεις, διότι οι διακρατικές σχέσεις μεταπολεμικά διέπονται από διεθνείς κανόνες που περιλαμβάνουν τις προϋποθέσεις σύναψης φιλικών διακρατικών σχέσεων.
Σε αντίθεση με το βάρος, την ευθύνη και το ηθικό εκτόπισμα που θα έπρεπε να φέρει η ιδιότητα του Έλληνα πρωθυπουργού, ο κ. Μητσοτάκης έκανε το ατόπημα να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο συζήτησης για εδαφικά ζητήματα, ομολογώντας στη συνέντευξή του στο CNN ότι «Ακόμα και αν συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε σε συγκεκριμένα θέματα που έχουν να κάνουν με την εδαφική κυριαρχία μπορούμε να αφήσουμε την πόρτα ανοικτή»! Ακόμη χειρότερα, δέχθηκε (για άλλη μια φορά) ότι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, είναι ένα μόνο εκ των πολλών θεμάτων συζήτησης με την Τουρκία, λέγοντας κατά την προσφώνησή του από το βήμα της 78ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ότι «η βασική μας διαφορά είναι σχετικά με την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο»!
Η επαναλαμβανόμενη αυτή επωδός, κάνει φανερό πλέον στον καθέναν ότι συζητά:
(α) Αποστρατικοποίηση νησιών του Αιγαίου, που συνιστά, κατά το διεθνές δίκαιο, περιορισμό ελληνικής εδαφικής κυριαρχίας.
(β) Έκταση και οριοθέτηση ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης, που αποτελεί ελληνικό έδαφος και εφαρμόζεται αποκλειστικό μονομερές κυριαρχικό δικαίωμα επέκτασης και οριοθέτησης ελληνικού εδάφους. Στο πλαίσιο αυτό συζητά – διαπραγματεύεται πόσο θα περιορίσει το ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα των 12 ναυτικών μιλίων και από ποια νησιά, νησίδες και βράχους του Αιγαίου θα μετρήσει αυτή την έκταση. Διότι η Τουρκία αμφισβητεί τους ελληνικούς τίτλους κυριότητας εκατοντάδων ελληνικών νησιών, νησίδων και βράχων καθώς και έχει μεταγράψει στο τουρκικό κτηματολόγιο ελληνικές νησίδες όπως τα Λιμνιά!
(γ) Τα θαλάσσια ελληνοτουρκικά σύνορα, που αμφισβητεί η Τουρκία Νοτίως του Έβρου, στα Δωδεκάνησα και στο σύμπλεγμα Καστελλορίζου – ακτής Ανατολίας.
(δ) Την οριοθέτηση ελληνικής ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο για κοινό όριο. Η οριοθέτηση ελληνικής υφαλοκρηπίδας, όπως περιλαμβάνει η απόφαση του ΔΔΧ στην υπόθεση για την υφαλοκρηπίδα Αιγαίου (1976-1978), έχει σχέση με τον καθορισμό του ελληνικού εδαφικού καθεστώτος και τους τίτλους εδαφικής κυριαρχίας.
(ε) Διασπά παράνομα το αδιαίρετο ελληνικό έδαφος και την ενιαία ελληνική εδαφική κυριαρχία, διακρίνοντας την οριοθέτηση των ελληνικών θαλασσίων ζωνών σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Τα θαλάσσια όρια της Ελλάδας αντιμετωπίζονται ενιαία από τον Έβρο έως το Καστελλόριζο και την Κρήτη. Τα Νησιά του Αιγαίου αποτελούν ενιαίο σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Η υιοθέτηση της τουρκικής διάκρισης σε «Νησιά Αιγαίου» και «Νησιά Α. Μεσογείου» (Κάσος, Κάρπαθος, Ρόδος, Σύμπλεγμα Καστελλορίζου, Κρήτη) είναι νομικά απαράδεκτη, αβάσιμη και διασπά παράνομα το αδιαίρετο ελληνικό έδαφος. Ενισχύει την ισχύουσα τουρκική αναθεωρητική πολιτική του διεθνούς εδαφικού καθεστώτος του Αιγαίου.
Απ’ όλα τα παραπάνω προκύπτει ότι ο φέρων σήμερα την ιδιότητα του Έλληνα πρωθυπουργού και ο ΥΠΕΞ του, δε νομιμοποιούνται στην άσκηση της παραπάνω εξαγγελθείσας εθνοκτόνου πολιτικής.
Όσο γρηγορότερα γίνει κατανοητό αυτό από τον ελληνικό λαό και τις δυνάμεις που μάχονται για μια κυρίαρχη και ανεξάρτητη Ελλάδα, τόσο πιο γρήγορα θα τεθεί σε κίνηση η αντίστροφη μέτρηση για το σταμάτημα της πορείας κατοχής, εκποίησης και διαμελισμού της χώρας.
Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2023
Τομέας Διεθνών Σχέσεων του ΕΠΑΜ
