Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ἡ Ἐκκλησία μας κι ἐφέτος ἑορτάζει «τό Πάσχα τό τερπνόν, τό μέγα καί ἱερόν».
Ἑορτάζουμε καί πάλι τό Πάσχα, πού ἀνοίγει τίς πῦλες τοῦ Παραδείσου στό γένος τῶν ἀνθρώπων καί σηματοδοτεῖ τή νέκρωση τοῦ θανάτου, τοῦ ἀπόλυτου δυνάστη τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας:
τά φοβερά γεγονότα τῆς ἐπικαιρότητας,
οἱ πόλεμοι καί οἱ συρράξεις μεταξύ διαφόρων λαῶν,
οἱ ἀσθένειες καί ὁ τρόπος πού τίς ἀντιλαμβανόμαστε,
ἡ συνεχῶς διογκούμενη ἀποστασία μας ἀπό τόν Θεό,
ἡ ἀσυνεννοησία καί οἱ κακές σχέσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων,
ἡ καταστροφή τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος,
ὅλα αὐτά φανερώνουν ὅτι ἡ ζωή μας ἀπέχει κατά πολύ ἀπό τό Πάσχα τοῦ Κυρίου. Ἡ ζωή μας, τελικά, δέν χαρακτηρίζεται ἀπό τήν ἀναστάσιμη χαράκαί τήν ἀναστάσιμη ἐμπειρία.
Ἡ ἀνθρώπινη φύση ἐξευτελίστηκε πλήρως κι ἔχασε τή φυσική της πορεία. Τά ἐνδιαφέροντά μας, δυστυχῶς, κινοῦνται ἀποκλειστικά μέσα στήν κοσμική πραγματικότητα, χωρίς πνευματικό προσανατολισμό. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος συνεχῶς ἀπομακρύνεταιἀπό τόν «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ» προορισμό του.
Ἀντίθετα, ὁ ἄνθρωπος, μόνον ὅταν εἶναι κοινωνός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου,
ἀντί γιά τή ματαιότητα ζεῖ τήν βεβαιότητα τῆς πίστεως,
ἀντί γιά τήν κενότητα ζεῖ τήν πληρότητα τοῦ θείου λόγου,
ἀντί γιά τήν ἐλεεινότητα ζεῖ τήν δόξα καί τήν τιμή τῆς φύσεώς του.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου θά πρέπει νά ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ζωῆς μας. Ὅλη ἡ ὕπαρξή μας νά διαπνέεται ἀπό τό ἐλπιδοφόρο καί ἀνέσπερο ἀναστάσιμο φῶς.
«Εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται ματαία ἡ πίστις ὑμῶν» (Α΄ Κορ. 15,17).
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα καί εἰλικρίνεια διασαφηνίζει ὅτι πράγματι ἄν δέν γινόταν ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δέν θά ὑπῆρχε κανένας λόγος νά πιστεύουμε σέ ἕναν ἀκόμα διδάσκαλο ἤ φιλόσοφο.
Ἡ δύναμη τοῦ κενοῦ μνημείου τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ μᾶς ὁδηγεῖ σέ μιάν«ἄλλη βιοτή»σέ μιάν ἄλλη ζωή, ἀπαρχή τῆς αἰώνιας, τῆς καινῆς, τῆς καινούργιας, πού εἶναι γεμάτη ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅλες οἱ ἀφορμές τῆς λύπης μας καί τῆς συγχύσεώς μας ἐξαφανίζονται μπροστά στή λαμπρότητα τοῦ ἄδειου μνήματος.
Γιά τόν λόγο αὐτό, τό «Χριστός Ἀνέστη» πρέπει νά λέγεται μέ τά χείλη μας, ἀλλά καί νά ἀκούγεται ἀπό τήν καρδιά μας. Αὐτή εἶναι ἡ μέγιστη ἀλήθεια, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ἀπόλυτη χαρά καί τόν καθιστᾶ πραγματικά ἐλεύθερο.
Εὔχομαι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ νά πλημμυρίζει τή ζωή μας, ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη Του νά ἐπιστρέψει στόν κόσμο μας, καί τό φῶς Του νά διανοίγει διεξόδους στίς κρίσεις καί νά ὁδηγεῖ τά διαβήματά μας.
Καλό καί Εὐλογημένο Πάσχα !
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Κ ί τ ρ ο υ ς Γ ε ώ ρ γ ι ο ς.
