ΕΠΣ Πιερίας : Πρωτάθλημα Γ’κατηγορίας : 1980-90 πόλος έλξης τα τοπικά ντέρμπι

Του Γιώργου Καρανικόλα

Την δεκαετία του 80 κάθε χωριό σ’ όλη την Πιερία είχε ποδοσφαιρική ομάδα, που το εκπροσωπούσε στα αντίστοιχα πρωταθλήματα της Ένωσης μας, η οποία προσφάτως είχε ιδρυθεί, αφού το 1980 το Πιερικό ποδόσφαιρο ανεξαρτητοποιήθηκε και αποχώρησε από την γειτονική Ημαθία .

 Έως τότε συνέθεταν από κοινού την ΕΠΣ Κεντρικής Μακεδονίας .

Τα σωματεία την εποχή εκείνη ήταν ο

 ” καθρέπτης ” κάθε χωριού και ο ποδοσφαιρικός αγώνας αποτελούσε ένα μεγάλο γεγονός, με τα γήπεδα να 

” σφύζουν ” από φίλαθλο κόσμο κάθε ηλικίας και ανεξαρτήτως φύλλου . 

Ένα πανυγήρι λάμβανε χώρα  Σάββατο και Κυριακή πρωί και απόγευμα .

Θυμάμαι τα πρωινά της κυριακής, που διεξάγονταν τα παιχνίδια της Γ’ ερασιτεχνικής κατηγορίας μετά την θεία λειτουργία και τις εκκλησίες ο κόσμος συσσωρεύονταν στα γήπεδα για να δεί το μάτς της αγαπημένης του ομάδας . 

Όλοι έπαιζαν  για τη … φανέλα, κανείς δεν έπαιρνε ” χαρτζιλίκι “, ήταν η ομορφιά του ” βασιλιά των σπόρ” .

Το πρίμ στην νίκη ένα τραπέζι από τους παράγοντες του συλλόγου καυτό πολλές φορές εθεωρείτο πολυτέλεια .

Τα πειράγματα ειδικά στα κοντινά χωριά έδιναν και έπαιρναν .

Ορισμένες φορές υπήρχαν  και οι κόντρες …, που ήταν ιδιαίτερες  ” μας κερδίσατε ; Θα τα πούμε στον Β’ γύρο “, 

” παίζουμε για την ιστορία μας και για κανέναν άλλο “,  ” Πόσα πήρατε για να μας νικήσετε ; “, ” Ρε μαυροφόρα μας έκαψες ” ήταν μερικές από τις πολλές 

 ” ατάκες “, που ακούγονταν στα ” ξερά ” γήπεδα, με το ” συρματόπλεγμα ” της περίφραξης του αγωνιστικού χώρου να κυριαρχούν και τους φιλάθλους όρθιους να παρακολουθούν τις συναντήσεις .

 Αλησμόνητοι καιροί, όπου ο ρομαντισμός των ανθρώπων ” έρρεε” … άφθονος σε αντίθεση με το σήμερα, που τα χωριά ερήμωσαν από ποδόσφαιρο και όχι μόνο, με  τις… νέες συνήθειες να αλλάζουν τα πάντα και κατά συνέπεια τα  ερασιτεχνικά σωματεία να μείνουν ελάχιστα, στον δικό μας Δήμο Πύδνας – Κολινδρού μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού , καθώς υπάρχουν μόνο τρεις ομάδες η Αναγέννηση Κολινδρού, ο Αιγινιακός και ο Κεραυνός Μακρυγιάλου, που είναι ενεργές .

Ενώ παλαιότερα στην αναφερόμενη δεκαετία υπήρχαν η Δόξα Αιγινίου ο Μεγάλος Αλέξανδρος Μεγάλης Γέφυρας, ο Αριστοτέλης Καταχά, ο  ΜΑΣ Παλιάμπελα, Ο Λιβαδιακός Λιβαδίου, ο Αετός Καστανιάς, ο Πιερικός Ρυακιών, ο Κεραυνός Παλιόστανης, ο Διγενής Αλωνίων, η Πύδνα Κίτρους, ο Κεραυνός Μακρυγιάλου,  η Αναγέννηση Σφενδάμης ( με χαρά ενημερώθηκα με ότι επαναδραστηριοποιείται),ο Μέγας Αλέξανδρος Παλιού Ελευθεροχωρίου, και η  Μεθώνη, σύν τις τρείς, που έχουν και στις μέρες μας δραστηριότητα .

Στο αφιέρωμα μας παρουσιάζουμε παρακάτω την περιγραφή του αγώνα Κεραυνός  Παλιόστανης- Λιβαδιακός

 ( 1-2 ), όπου οι φιλοξενούμενοι με Προπονητή τον Αιγινιώτη κ.  Βασίλη Παπαβασιλείου πήραν την νίκη μετά  από δυνατή ” λασπομαχία ” .

Το πρόβλημα, όπως καταλαβαίνετε είναι οξύ και ίσως επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ανάδειξη των ταλέντων …  με τη δεξαμενή τους να στερεύει

 επικίνδυνα ! .

Δυστυχώς η εποχή της … αλάνας πέρασε ανεπιστρεπτί ! .

Με μια ευχή κλείνω το άρθρο μου …

Ελπίζω και εύχομαι κάτι να γίνει και να επιστρέψουμε στα … παλιά,  γύρω από την δομή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου γιατί διαφορετικά ο κίνδυνος ύπαρξης του ελλοχεύει βασανιστικά .

ΑΡΧΕΊΟ :

ΓΙΏΡΓΟΥ ΚΑΡΑΝΙΚΌΛΑ

Ανταπόκριση της εφημερίδας

” Θεσσαλονίκη ” του υπογράφοντα για το γειτονικό ντέρμπι της Γ ‘ κατηγορίας της ΕΠΣ Πιερίας Κεραυνός Παλιόστανης – Λιβαδιακός  Λιβαδίου τελικό σκόρ 1- 2 .