Οι Βουλευτές να πάρουν θέση.
Για ακόμα μία φορά αποδεικνύεται, ότι οι συγγραφείς νόμων στην Ελληνική δημοκρατία ζούνε σε ένα παράλληλο σύμπαν και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά για τα οποία καλούνται να νομοθετήσουν.
Μέσα από ένα σχέδιο νόμου το οποίο, όχι μόνο δεν λύνει κανένα από τα χρόνια προβλήματα των λαϊκών αγορών, αλλά αντίθετα πολλαπλασιάζει ακόμα και τα μικρότερα, υποτίθεται θα αντικρύσουμε το θεσμό στον 21ο αιώνα.
Αστειότητες. Επιεικώς, αν όχι αθλιότητες.
Οι επαγγελματίες πωλητές πλέον ως όρος διάκρισης της επαγγελματικής ενασχόλησης καταργούνται. Αντί για αυτό εισάγεται ο καινοφανής όρος «μη παραγωγός πωλητής», ανοίγοντας προφανώς καινούργια μονοπάτια στην πολιτική εκμετάλλευση του όρου.
Δεν υπάρχουν πλέον άδειες πωλητή. Υπάρχουν θέσεις. Και αυτές κοστίζουν. Πλειοδοτούνται μάλιστα και θα δίδονται σε αυτόν που κάνει την καλύτερη προσφορά.
Γιατί;
Μα γιατί για πρώτη φορά στις λαϊκές αγορές μπορούν να συμμετέχουν και εταιρείες!
Το ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου μπορεί να μιλά για «διατήρηση του κοινωνικού δικαιώματος» της επαγγελματικής απασχόλησης, αλλά πολύ θα θέλαμε κάποιος να μας το εξηγήσει αυτό, όταν γίνεται λόγος για εταιρείες (άρ. 31 παρ.2) που θα μπορούν πλέον να συμμετέχουν στις λαϊκές αγορές.
Ομοίως, θα θέλαμε κάποιος από όλους αυτούς τους ιθύνοντες νόες που μας αντιμετωπίζουν, ως τους παρίες της κοινωνίας, να μας εξηγήσει τι σχέση έχει για τη χορήγηση της θέσης ο τίτλος σπουδών που έχει ο κάθε πωλητής. Πριμοδοτείται ο ανώτερος τίτλος και καταβαραθρώνεται ο κατώτερος, συλλήβδην για όλους, παλαιούς και καινούργιους πωλητές. Το αποτέλεσμα; Αυτονόητο. Εμείς οι άτυχοι της ζωής, εμείς που δεν είχαμε καμία δυνατότητα να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας, αλλά οδηγηθήκαμε από νωρίς στη βιοπάλη και στο μεροκάματο, για το αρμόδιο υπουργείο δεν έχουμε τα προσόντα να είμαστε πωλητές στις λαϊκές αγορές.
Φανταζόμαστε ότι το επόμενο βήμα για όσους καρεκλοκένταυρους υπηρετούν με συνέπεια το τρίπτυχο «πιάνο – γαλλικά – μπαλέτο» είναι να ζητούν ως προαπαιτούμενο για τη χορήγηση θέσης στις λαϊκές αγορές την ύπαρξη… σμόκιν με το οποίο θα πηγαίνουμε στις 04.00 τα ξημερώματα για να στήσουμε το πάγκο μας.
Αν δεν ήταν αληθινό σχέδιο νόμου, γραμμένο από το υπεύθυνους του αρμόδιου υπουργείου θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι κάποια φάρσα ή ένα δοκίμιο, που ένας περιθωριακός συγγραφέας αποτυπώνει τα «σώψυχα» του.
Όμως δεν είναι. Είναι οι προϋποθέσεις για το μέλλον μας.
Το μέλλον μας που πλέον γίνεται ιδιωτικό, καθώς προβλέπεται, ότι με σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (άρ. 5 παρ. 2) η λειτουργία των λαϊκών αγορών θα ανατίθεται στον (Ιδιωτικό) Φορέα που θα προκύψει.
Αλήθεια, το δημόσιο θα «βάλει» τους δημόσιους χώρους (δρόμους, πεζοδρόμια, κλπ) σε αυτή τη σύμπραξη. Ο ιδιώτης τί θα «βάλει» από τη δική του τη μεριά;
Βέβαια, ο ιδιώτης θα μπορεί να βάλει και άλλους ιδιώτες μέσα στις λαϊκές αγορές. Βλέπετε οι «φίλοι» επιχειρηματίες είναι πολλοί. Μην μας μείνει και κανένας ανικανοποίητος.
Έτσι με απόφαση του φορέα λειτουργίας, υπηρεσίες που αφορούν στη λειτουργία της λαϊκής αγοράς θα μπορούν να ανατίθενται σε εξωτερικούς συνεργάτες – Ιδιώτες (άρ. 10 παρ. 4). Προφανώς με αυτόν τον τρόπο υπηρετείται καλύτερα η αρχή «χίλιοι καλοί χωράνε»…
Το καλύτερο όμως είναι ότι, αν κάποιος από αυτούς τους ιδιωτικούς φορείς λειτουργίας δεν έχει καταχωρήσει κάποιο από τα στοιχεία για τη λειτουργία της λαϊκής αγοράς, τότε αυτή δεν λειτουργεί νόμιμα (άρ. 5 παρ.3α). Η λογική επαγωγή αυτής της σκέψης του κ. νομοθέτη είναι ότι και οι συμμετέχοντες σε αυτήν τη λαϊκή αγορά είναι και αυτοί παράνομοι!
Το πιο αστείο όμως κρύβεται στη συνέχεια.
Πλέον κάθε θέση στη λαϊκή αγορά έχει τίμημα.
Ξεχωριστή τιμή για κάθε θέση.
Ο ιδιωτικός – πλέον – φορέας λειτουργίας (αυτός που θα έχει προκύψει από τη σύμπραξη μεταξύ δημοσίου και ιδιωτών), ορίζει την αξία της κάθε θέσης (άρ. 11 παρ. 2 εδ. Στ΄).
Και η θέση θα χορηγείται μετά από πλειοδοσία – προκήρυξη για μεν τους παραγωγούς πωλητές από 1 έως 3 έτη, για δε τους «μη παραγωγούς», δηλαδή τους επαγγελματίες για 4 έτη.
Για να συμμετέχεις όμως σε κάποια από τις προκηρύξεις – πλειοδοσίες δεν θα πρέπει να χρωστάς πουθενά και τίποτε (άρ. 32 παρ. 5).
Ούτε στον ιδιωτικό φορέα λειτουργίας, αλλά ούτε και στην περιφέρεια ή το δήμο που εκδίδει την προκήρυξη. Αυτονόητα δεν θα πρέπει να χρωστάς ούτε στην εφορία, αλλά ούτε και στα ασφαλιστικά ταμεία, οι ενημερότητες των οποίων ξαναμπαίνουν από την πίσω πόρτα στα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Όχι μόνο για να πάρεις μία θέση, αλλά και για να διατηρήσεις για 1, 2, 3 ή 4 χρόνια τη δικιά σου (άρ. 35 παρ. 3). Αλλιώς χάνεις τα πάντα.
Τη θέση σου όμως, αυτήν την οποία έχεις πάρει με πλειοδοσία, μπορεί να τη χάσεις αν δεν πληρώσεις για 2 μήνες τον ιδιωτικό φορέα λειτουργίας των λαϊκών αγορών (άρ. 47 παρ. 1). Βέβαια ακόμα και στο συγκεκριμένο άρθρο υπάρχει αντίφαση, καθώς από τη μία κάνει λόγο για τη μία θέση που χάνεις αν δεν την πληρώνεις, ενώ στη συνέχεια κάνει λόγο για θέσεις (!) αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν χάνεις μόνο τη μία θέση που δεν έχεις πληρώσει, αλλά όλες όσες έχεις σε διάφορες λαϊκές αγορές.
Ομοίως βέβαια δεν υπάρχει καμία πρόνοια για όσους παραγωγούς πωλητές εξαντλούν τα προϊόντα τους νωρίτερα από την χρονική περίοδο για την οποία έχουν αγοράσει τη θέση τους. Δηλαδή, αν ένας παραγωγός έχει αγοράσει σε πλειοδοσία μία άδεια για έναν χρόνο, αλλά τα προς πώληση προϊόντα του, η σοδειά του, τελειώσει νωρίτερα, τί γίνεται σε αυτήν την περίπτωση; Του επιστρέφονται τα χρήματα;
Αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο μπορεί να χάσει κάποιος πωλητής τη θέση του.
Αρκεί να μην έχει κόψει για τρεις φορές απόδειξη από την ταμειακή του μηχανή. Μαύρο φίδι που τον έφαγε! Χάνεις τη θέση σου και δεν έχεις δικαίωμα να συμμετέχεις σε προκήρυξη – πλειοδοσία για άλλη θέση. Έτσι. Σε μία επιβεβαίωση ότι στις λαϊκές αγορές γίνεται η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή της χώρας. Σε λάθος μέρος βέβαια ψάχνουνε, αλλά σε ποιόν να το πεις και ποιος να σε ακούσει….
Βέβαια το σχέδιο νόμου έχει και άλλα ευτράπελα που δεν αντέχουν στην απλή λογική.
Όπως ότι μέχρι τις 07.00 το πρωί θα πρέπει να έχεις καταχωρήσει (άρ. 51 παρ. 2) στην ηλεκτρονική πλατφόρμα, που θα λειτουργήσει για το σύνολο των πωλούμενων προϊόντων καθώς και την τιμή εκκίνησης και διαθέσιμης ποσότητας για κάθε προϊόν.
Όχι, αλήθεια τώρα!
Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη, ότι αυτός που έγραψε το σχέδιο νόμου δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα μας;
Στο δρόμο, αξημέρωτα ακόμα, να βρέχει, να φυσάει, να χιονίζει, εσύ να παλεύεις να στήσεις τον πάγκο σου, να τοποθετήσεις τα προϊόντα που έχεις να πουλήσεις και στο μεταξύ διάστημα, εκεί, από τη λαϊκή που βρίσκεσαι, να πρέπει να… ενημερώσεις και το σύστημα!
Γιατί αν δεν το κάνεις;
Μα, όσοι θα σε ελέγχουνε βάσει του νέου σχεδίου νόμου ασκούν καθήκοντα «ανακριτικού υπαλλήλου» (άρ. 54 παρ.4) κατά τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Τί σημαίνει αυτό; Τα πάντα. Μπορούν ακόμα και να σε συλλάβουν.
Τόσο καλά!
Και αν τυχόν τολμήσεις να σκεφτείς να διαμαρτυρηθείς για κάποιο πρόστιμο που σου επιβλήθηκε και να ασκήσεις κάποια προσφυγή, όπως έχεις δικαίωμα άλλωστε, τότε θα πρέπει να ξέρεις ότι δεν μπορείς και πάλι να πας στη δουλειά σου, τουλάχιστον μέχρι να βγει η απόφαση. Βλέπεις, για εσένα ειδικά πωλητή των λαϊκών αγορών η άσκηση προσφυγής δεν έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα (άρ. 60).
Αυτά είναι μόνο μερικές από τις χυδαίες, απάνθρωπες και εξωφρενικές ρυθμίσεις του υποτιθέμενου νέου σχεδίου νόμου για τις λαϊκές αγορές.
Μόνο άνθρωποι, που μισούν πραγματικά τους συνανθρώπους τους, οι οποίοι βγάζουν ένα τίμιο μεροκάματο στις λαϊκές αγορές θα μπορούσαν να το έχουν σκεφτεί και να το γράψουν.
Κάθε λέξη, κάθε γραμμή, κάθε παράγραφος και άρθρο του άθλιου αυτού Σχεδίου Νόμου θα μας βρει απέναντι.
Τον καθένα χώρια και όλους μαζί.
Καλούμε κάθε ομοσπονδία και κάθε σωματείο του χώρου στην Ελλάδα να τοποθετηθεί άμεσα για το νέο σχέδιο νόμου. Στο σημείο που βρισκόμαστε πρέπει να είναι γνωστές οι προθέσεις όλων.
