Γράφει και υπογράφει ο
Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός *
Για να διορθώσουμε τα λάθη μας,
ως πολίτες και ως Χώρα,
πρωτίστως πρέπει να κατανοήσουμε
ποια είναι αυτά τα λάθη,
να τα παραδεχθούμε!
ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΉΣ ΜΑΣ. (Από τις «παλιές καλές εποχές» στην «εποχή των επιδομάτων». Από την ευημερία στη δυστυχία. Γιατί; ). https://stalagmaties.blogspot.com/2023/01/blog-post_37.html
Ποια ήταν τα λάθη μας για τα οποία, από την ευημερία μας (κατά την περίοδο 1981-2010) περάσαμε στην περίοδο της πολυποίκιλης κρίσης μέχρι και τη σημερινή μας δυστυχία (2011-2023);
Τηλεόραση. Ένα ανεξέλεγκτο και,
εν πολλοίς, επικίνδυνο σχολείο.
1. Αφεθήκαμε στον κόσμο τής τηλεόρασης, καταναλώνοντας αλήθειες και ψέματα μαζί, τροφές και απορρίμματα (σκουπίδια) μαζί, ψυχαγωγία και ψυχοναρκωτικά μαζί.
Μέσα από τον κόσμο τής τηλεόρασης χαμηλώσαμε το επίπεδο της γλώσσας μας, αλλοιώσαμε την ελληνική γλώσσα μας, αλλοιώσαμε τον τρόπο σκέψης μας. Χάσαμε τον πολιτισμό μας, τον πολιτισμό τής ψυχής μας.
Η τηλεόραση είναι ένα «σχολείο» που δεν μας μορφώνει αλλά μας παραμορφώνει, ένα «σχολείο» που μας καθοδηγεί πότε εδώ και πότε εκεί, που μας καθοδηγεί κυρίως σε έναν αμερικάνικο τρόπο ζωής που κυριαρχεί σε όλο τον λεγόμενο δυτικό κόσμο.
Το πέρασμα από το διάβασμα στη θέαση…
2. Δεν διαβάζουμε πια βιβλία, ιδιαίτερα δε τα αποκαλυπτικά και τα λογοτεχνικά. Βλέπουμε τηλεόραση, ακούμε ραδιόφωνο, διαβάζουμε διαδίκτυο και ανταλλάσσουμε μηνύματα. Το διάβασμα ενός βιβλίου θέλει κόπο. Και ποιος θέλει να κοπιάσει σήμερα…
Δεν σκεπτόμαστε σοβαρά.
Άλλοι σκέπτονται και αποφασίζουν
πριν από εμάς …για εμάς.
3. Εν πολλοίς, πάψαμε να σκεφτόμαστε σοβαρά, αδυνατούμε να διακρίνουμε καθαρά το ορθό από το λάθος, την αλήθεια από το ψέμα και τον μύθο. Και αυτό το αξιοποιούν κατάλληλα όσοι, εντός ή εκτός Ελλάδας (κυβερνώντες, κόμματα, ο εξωτερικός παράγων), θέλουν να μας ελέγχουν και να καθοδηγούν, θέλουν να σκέπτονται και να αποφασίζουν για εμάς …χωρίς εμάς!
Είμαστε αυτό που επιλέγουμε.
4. Εν πολλοίς, εκλέγουμε (στη Βουλή και στην Αυτοδιοίκηση) όχι τους καλύτερους αλλά τους πιο επικοινωνιακούς, αυτούς που μας μοιάζουν στα ελαττώματα, εκείνους που μπορούν να μας εξυπηρετήσουν σε βάρος συνανθρώπων μας. Γι’ αυτό και δεν υπάρχουν πλέον παρά ελάχιστοι πολιτικοί ηγέτες, παντού.
Το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών μας είναι να έχουν καταβαραθρωθεί οι στυλοβάτες τής Δημοκρατίας και της Ελλάδας, δηλαδή η παιδεία, η αληθινή δημοσιογραφία, η οικονομία, η δικαιοσύνη, ο πολιτισμός, ο πνευματικός κόσμος τής Χώρας.
Ψηφίζουμε. Και μετά, περιμένουμε
να έρθουν οι …επόμενες εκλογές.
5. Την ημέρα των εκλογών πάμε (όσοι πάμε) και ψηφίζουμε. Και μετά δεν κάνουμε έλεγχο στην εξουσία.
Βλέπουμε τους πολιτικούς να λένε ασύστολα ψέματα και δεν αντιδράμε, δεν μας ενοχλούν πλέον τα ψέματα.
Βλέπουμε τους πολιτικούς να γλείφουν εκεί που φτύνουν ή να φτύνουν εκεί που γλείφουν, και δεν μας κάνει πια εντύπωση.
Βρίζουμε τις κυβερνήσεις όταν κάνουν ανοησίες σε βάρος μας αλλά δεν αντιδράμε. Μοιάζουμε με δούλους, με υποτελείς, με πελάτες, όχι με πολίτες.
Δεν κατεβαίνουμε στους δρόμους. Και όταν κατεβαίνουμε, το κάνουμε επειδή μάς κάλεσε το κόμμα μας… Τι γίνεται όμως εάν το κόμμα μας αποφασίσει να μην κατέβουμε στους δρόμους;
Το βέβαιο είναι ότι θα κατέβουμε, από μόνοι μας (μαζί με άλλους) στον δρόμο, όταν δεν έχουμε πια να χάσουμε τίποτε άλλο, όταν θα μας τα έχουν πάρει όλα. Όταν βρεθούμε σε απόλυτη δυστυχία. Είναι αυτό που δεν θέλουν οι κυβερνώντες, γι’ αυτό και επιλέγουν να μας έχουν εξαρτημένους με δόσεις και επιδόματα…
Η κατάντια τής Διοίκησης της εκκλησίας.
6. Εδώ και πολλά χρόνια, οι διοικούντες την εκκλησία εκλέγουν Μητροπολίτες, συνήθως, όχι αγίους αλλά μετρίους ή, κάποιες φορές, ακόμη και αχρείους. Γι’ αυτό και κάμποσοι Μητροπολίτες δεν είναι πλέον πνευματικοί πατέρες αλλά δεσποτάδες. Γι’ αυτό και κυριαρχεί η δεσποτοκρατία. Γι’ αυτό και οι μεγάλες, εμφανείς ή αφανείς, κρίσεις στην εκκλησία.
Το πιο «ωραίο» απ’ όλα όμως είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι της Εκκλησίας, οι λεγόμενοι «πιστοί», δεν θέλουν να αντιδράσουν σ’ όλη αυτή την κατάντια. Και όχι μόνο αυτό. Επιτίθενται και σε όσους αντιδρούν…
Για να διορθώσουμε τα λάθη μας,
ως πολίτες και ως Χώρα,
πρωτίστως πρέπει να κατανοήσουμε
ποια είναι αυτά τα λάθη,
να τα παραδεχθούμε!
Από τις «παλιές καλές εποχές» στην «εποχή των επιδομάτων». Από την ευημερία στη δυστυχία. Γιατί;
Διότι συνεχώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.
Το κυριότερο όμως είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε ποια είναι τα λάθη μας. Αλλά και όταν κάποιοι μάς τα υποδεικνύουν, εμείς αντιδράμε. Και δεν θέλουμε να τα διορθώσουμε.
.
Όσες φίλες και όσοι φίλοι θέλουν να σχολιάσουν θέματα γύρω απ’ αυτή την ανάρτηση, μπορούν να καταθέσουν τις απόψεις τους στον ακόλουθο σύνδεσμο.
——————————–
* Ο Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός
είναι πτυχιούχος Α.Ε.Σ. Αθηνών,
πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής Αθηνών,
δημοσιογράφος στην Κατερίνη.
https://www.facebook.com/profile.php?id=100009657090926
email: [email protected]
