Από υποχρεωτικότητα σε υποχρεωτικότητα

Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* – φιλόλογος

 Κι ο χορός της πανδημίας καλά κρατεί. Ήδη ο covid 19 καταδυναστεύει την υφήλιο, ήδη από το Δεκέμβριο του 2019. Στην μέχρι τώρα διαχείριση της αρρώστιας παγκοσμίως πολλά ακούσαμε, πολλά διαβάσαμε, πολλά είδαμε μέχρι τώρα. Δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε με λεπτομέρειες…
Μας ενδιαφέρει ουσιαστικά η χώρα μας. Δυστυχώς στην πατρίδα μας η διαχείριση της πανδημίας απ’ την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη είναι καταστροφική κι εξακολουθεί να είναι. Θα αναφέρουμε σ’ αυτό το σημείο τι λέει προσφάτως για την κυβέρνηση σε ανάρτησή του ο κ. Αντώναρος – κυβερνητικός εκπρόσωπος του κ.  Κων/νου  Καραμανλή του νεότερου: « Τη νεολαία προσπάθησε να τη δελεάσει με δωράκι 150 ευρώ κι απέτυχε, τους συμπολίτες μας της 3ης ηλικίας όχι μόνο δεν τους καλοπιάνει , αντίθετα τους απειλεί με πρόστιμο 100 ευρώ το μήνα, αν δεν πειθαρχήσουν. Ναι τους Έλληνες πολίτες, που τους πετσοκόβει τις συντάξεις και τους φορολογεί τα αναδρομικά, που δικαιούνται, για να μην ξεχνιόμαστε, λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης και είναι ο πιο ανάλγητος , αδίστακτος, ασυναίσθητος και ανεπαρκής πρωθυπουργός, που γνώρισε η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια».
Άραγε, αν τα παραπάνω τα λέει όχι ένας τυχαίος, αλλά ένα κορυφαίο στέλεχος του πολιτικού χώρου της Ν.Δ., δεν αξίζει να τα προσέξουμε; Κι εμείς επισημαίνουμε οι χειρισμοί του κ. Μητσοτάκη δημιουργούν στην Ελλάδα πολίτες με περισσότερα δικαιώματα δηλ, τους εμβολιασμένους και εκείνους με λιγότερα δικαιώματα δηλ. τους ανεμβολίαστους. Στο τέλος και οι δυο αυτές κατηγορίες, που έχουν πολωθεί με ευθύνη αποκλειστικά της κυβέρνησης, θα καταλήξουν όλοι με λιγότερα δικαιώματα.  Κι εκείνο που είναι χειρότερο είναι, ότι το ποιος έχει δικαιώματα και ποια δικαιώματα, το καθορίζει το κράτος κι αυτός, που κάθε φορά το ελέγχει ο ηγεμόνας ή ο αιρετός μονάρχης, που υποκριτικά στις μέρες μας τον λένε πρωθυπουργό, Αυτό όμως είναι οπισθοδρόμηση προς τη βαρβαρότητα και το σκοταδισμό. 
 Επέβαλε η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη την « Αρχή του Φύρερ» στη διακυβέρνηση της της χώρας κατά την πανδημία και με αρωγό το Συμβούλιο της Επικρατείας εκτρέπεται σε απολυταρχισμό και δικτατορία. Και κάθε δικτατορία ξεκινάει με την παραδοχή, ότι υπάρχει ένα έννομο αγαθό  εκείνο του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΛΟΥ, που καλείται να υπερασπίσει και που στο βωμό του μπορούν να καταπατούνται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
 Έτσι βιώσαμε και βιώνουμε τόσες και τόσες υποχρεωτικότες, όλες για το «καλό μας»… Δε θα τις καταμετρήσουμε, είναι απαράδεκτες. Όμως θα αναφέρουμε το πιο αντικειμενικά σημαντικό αποτέλεσμα της διαχείρισης της πανδημίας, που έχει να κάνει με τις ανθρώπινες ζωές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Euro Momo (Eυρωπαϊκή στατιστική παρακολούθησης θνησιμότητας). Στη Euro Momo είναι καταχωρημένες περίπου 190 χώρες και με βάση τη στατιστική της, η Ελλάδα είναι στη 14η χειρότερη θέση παγκοσμίως με 8,68 θανάτους ανά εκατομμύριο ανθρώπων από ή με covid 19. Eνώ η Σουηδία έχει 0,59 η Ινδία 0,19, η Ιαπωνία με 0,02. θανάτους ανά εκατομμύριο.

Τα στοιχεία αναφέρονται στα τέλη Νοεμβρίου του 2021
Παρόλα αυτά η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το επιτελικό της κράτος προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό για την άρτια διαχείριση της πανδημίας. Και πολύ φοβούμαστε, ότι δε θα διστάσει να μας ξαναεπιβάλει μεσαιωνικού τύπου «μαντρώματα» δηλ. lock down, που ζήσαμε πέρυσι. Επιλογή που δε βοηθά, όπως φάνηκε στην αντιμετώπιση του covid 19. Ως προς αυτό αλλά και για άλλα όπως για την παραμέληση μέχρι εξαφάνιση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης της υγείας σημαντικοί επιστήμονες επισημαίνουν τα τραγικά σφάλματα της κυβέρνησης , που κοστίζουν σε ανθρώπινες ζωές και προτείνουν λύσεις, που ουσιαστικά θα εξαφάνιζαν την πανδημία, όπως έγινε στη Σουηδία, όπου κηρύχτηκε το τέλος της πανδημίας – μην το ξεχνάμε – κι αυτό χωρίς lock down, χωρίς υποχρεωτικότητα, χωρίς να κλείσει η κοινωνία, χωρίς να καταστραφεί η οικονομία, χωρίς να μπει ο φόβος στο μυαλό και στην καρδιά των ανθρώπων, χωρίς να καταργηθούν δημοκρατικά συνταγματικά δικαιώματα, χωρίς να χωρισθεί η κοινωνία σε δυο αντιτιθέμενα πολωμένα μεταξύ τους εχθρικά στρατόπεδα, σε εκείνο των εμβολιασμένων κι αυτό των ανεμβολίαστων.
Συνεχίζοντας το άρθρο μας θα αναλύσουμε – πιστεύουμε εμπεριστατωμένα – ότι με αφορμή τον covid 19 όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά αλίμονο σ’ όλο το δυτικό κόσμο οι κρατούντες με τις επιλογές τους μας οδηγούν στο φασισμό του 21ου αιώνα. Κι αυτό σχεδόν 85 χρόνια μετά τις δίκες των ναζί και τον Κώδικα της Νυρεμβέργης. Οι επιλογές ολοκληρωτισμού του σήμερα, οι πρακτικές, οι στοχεύσεις και οι συνέπειές τους συγκρίνοντας τες με ολοκληρωτισμούς του παρελθόντος και κατά κύριο λόγο με το ναζισμό αναδεικνύουν την εφιαλτική κοινή τους σχέση.

Θα επισημάνουμε από την αρχή, ότι κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς επιδιώκει να δημιουργήσει τον ανθρωπότυπο, που θα επιτρέψει τη διαιώνιση της ύπαρξής του, λες και οι κοινωνίες είναι εύπλαστος πηλός στα άτεχνα χέρια της εξουσίας. Από τη στιγμή που μια κοινωνία και το κάθε άτομο ασπασθεί τη δοτή πλαστή καθεστωτική ταυτότητα, θα την υπερασπισθεί στη συνέχεια ως κάτι το δικό του, ωσάν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του, υπεραμυνόμενος έτσι και του καθεστώτος. Έτσι με την επιβολή και την προπαγάνδα συνάπτεται ένα ισχυρός δεσμός με το καθεστώς. Και όποιος αμφισβητεί το καθεστώς, μετατρέπεται αυτόματα σε εχθρό σε δημόσιο κίνδυνο.
Στις μέρες μας ο ανθρωπότυπος έχει ένα θολό προσδιορισμό. Ο άνθρωπος ιατρικοποιημένος πια με το να συμμορφώνεται αυτός και οι κοινωνίες του σε μια ιατρική πράξη, αυτό τον καθιστά προνομιούχο, έναν ηθικά ανώτερο άνθρωπο, που ανταμείβεται με την επιστροφή υπό την μορφή προνομίων δικαιωμάτων, που προηγουμένως όμως του είχαν κλαπεί, με πρόφαση την πανδημία. Ταυτόχρονα ενδέχεται να θεωρεί δίκαια και σκόπιμη την τιμωρητική στέρηση όλων των θεμελιωδών δικαιωμάτων των συνανθρώπων του, που δεν συμμορφώνονται. Οι μη συμμορφούμενοι παρουσιάζονται ως παθολογικά εκτρώματα, ως εχθροί, αφού βέβαια πρώτα έχουν δαιμονοποιηθεί από το καθεστωτικό κυρίαρχο αφήγημα ως δημόσιος κίνδυνος ( ας θυμηθούμε το: ψεκασμένοι).
Η λέξη κλειδί, όπως σ’ όλα τα καθεστώτα, είναι η συμμόρφωση. Και μια άλλη λέξη το εμβόλιο να αποτελεί πλέον κριτήριο διαχωρισμών κι αποκλεισμών και νέων κοινωνικών καστών. Και οι μη συμμορφούμενοι στη αποδοχή του εμβολίου έχουν τη θέση του παρία, των παιδιών δηλ. ενός κατώτερου θεού.
Διαμορφώνεται η νέα τάξη πραγμάτων, όπου τα πράγματα είμαστε εμείς κι έχει δηλαδή ήδη σχηματίσει και νέες κοινωνικές τάξεις, χωρίς καν να έχει καταργήσει τις παλιές και δημιουργώντας ακόμα περισσότερους διαχωρισμούς απ’ ό,τι ήδη υπήρχαν, υποκινεί τη ρητορική μίσους κατά των νέων καστών.
Αλλά και ο ναζισμός του προηγούμενου αιώνα με διωγμούς και αποκλεισμούς ξεκίνησε, πριν κλιμακωθεί και φτάσει στις γενοκτονίες. Από τα πρώτα θύματά του ήταν οι σχιζοφρενείς. Στο όνομα της φαινομενικής υγιεινής του τότε πάνω από 200.000 σχιζοφρενείς εξοντώθηκαν, καθώς η λοβοτομή ακόμη τότε δεν ήταν διαδεδομένη. Σήμερα τη δουλειά της λοβοτομής τη κάνουν τα Μ.Μ.Ε., και δεν είναι αυτή, που αφορά παράφρονες, αλλά μη συμμορφούμενους άφρονες, που απειλούνται με εξαφάνιση από την πανδημιοκρατία.
Το εκβιαστικό δίλημμα, που τίθεται δήθεν επιλογή – άκουσον, άκουσον – ενθάρρυνση, είναι απλό: Ή η ράτσα των ανεμβολίαστων εξαφανίζεται με την αφομοίωση ή την εξαφανίζουν οικονομικά και κοινωνικά. Με άλλα λόγια μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Γι’ αυτό ακριβώς το πανδημικό αφήγημα έχει το θράσος να βαφτίζεται ως ενθάρρυνση επιλογών.
Η επίκληση στο δημόσιο συμφέρον και το υγειονομικό «απαρτχάιντ» δεν είναι κάτι καινούργιο. Μη ξεχνάμε ότι και στη ναζιστική Γερμανία με το να έχουν στο επίκεντρο την υγεία της άριας φυλής, γίνονταν εκτεταμένες εκστρατείες κατά του καπνίσματος και του αλκοόλ και γιατροί μεριμνούσαν σε ασθενείς λόγω καπνίσματος. Και τότε , όπως και τώρα το ανθρώπινο σώμα δεν ανήκε αποκλειστικά στο άτομο, αλλά σε κάτι ευρύτερο σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό, στο κοινωνικό σύνολο κι όφειλε ως εκ τούτο να είναι υγιές. Περιοδικό της εποχής τόνιζε: «Αδερφέ εθνικοσοσιαλιστή, γνωρίζεις, ότι ο Φύρερ σου είναι κατά του καπνίσματος και θεωρεί ότι κάθε Γερμανός είναι υπεύθυνος προς το σύνολο των ανθρώπων για όλες του τις πράξεις και δεν έχει δικαίωμα να βλάψει το σώμα του;». Τότε λοιπόν η ατομική ευθύνη προσδιοριζόταν στην κοινωνική ευθύνη κι όχι απ’ την ελευθερία της βούλησης , η οποία είναι το πρώτο θύμα των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Συμπτωματικά άραγε σήμερα υπερτονίζεται ευρύτατα η ατομική ευθύνη με τον ίσιο τρόπο;
Επιπρόσθετα σε μια μακρινή πλέον εποχή, όπου η ευγονική ήταν αρκετά διαδεδομένη σε κύκλους διανοουμένων, πολιτικών κι επιστημόνων, οι γιατροί κι απ’ απ’ τα πιο περίφημα ινστιτούτα, όπως στο προκάτοχο του σημερινού Max plan το Keiser willan έσπευσαν, όχι μόνο να συνταχτούνε, αλλά και να υποστηρίξουνε με ψευτοεπιστημονικά επιχειρήματα το ναζιστικό αφήγημα της φυλετικής υγιεινής. Είναι ενδεικτικό, ότι ανάμεσα σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων οι γιατροί ήταν αυτοί με τα μεγαλύτερα ποσοστά στήριξης προς τους Ναζί. Βέβαια η ίδια η άνοδος του Ναζισμού άλλωστε έχει προσφάτως συνδεθεί εκτός των άλλων και με μια πανδημία – αρχέτυπο – θα μπορούσαμε να την πούμε, την πανδημία της ισπανικής γρίπης του 1918. Οι περιοχές που είχαν πληγεί περισσότερο απ’ αυτήν, στη συνέχεια είχαν τις περισσότερες περικοπές όσον αφορά τις δημόσιες δαπάνες και ανάμεσα σ’ αυτές περικοπές φυσικά για τη δημόσια υγεία. Και ήταν αυτές ακριβώς οι περιοχές, όπου το ναζιστικό κόμμα θα είχε μια 10ετία αργότερα τα μεγαλύτερα ποσοστά.
Όπως στις μέρες μας έτσι και τότε θεσπίστηκαν τα άρια διαβατήρια ή πιστοποιητικά, με κριτήριο τότε την καθαρότητα του αίματος, ενώ υπήρχε το ανώτερο άριο διαβατήριο, που ίσχυε για όποιο γενεαλογικό δένδρο δεν είχε αναμειχθεί με άλλες φυλές από τουλάχιστον το 1800 Σήμερα το κριτήριο της βιολογικής υγιεινής είναι ακόμη στενότερο απ’ τα ναζιστικά φυλετικά κριτήρια, καθώς αφορά όχι την ύπαρξη καθαρού αίματος, αλλά την υπόνοια ύπαρξης αντισωμάτων απέναντι σε μια ίωση στο αίμα του ανθρώπου. Η σημερινή Άρια φυλή είναι η φυλή των άρτια και κανονικώς εμβολιασμένων. Οι Ναζοί αναδείχτηκαν και λόγω πανδημίας αλλά και στοχοποίησης της κάθε κοινωνικής μειονότητας. Σήμερα η εξουσία με πρόσχημα την πανδημία δημιουργεί μια νέα μειονότητα, τους ανεμβολίαστους, την οποία πασχίζει να την εξαφανίσει.
Σχεδόν ένας αιώνας πέρασε από εγχείρημα της φυλετικής καθαρότητας του Ναζισμού. Σήμερα επιχειρείται η μεγάλη επανεκκίνηση, η νέα υγειονομική καθαρότητα. Να μη ξεχνάμε τα δεινά του ναζιστικού παρελθόντος. Σήμερα παγκοσμίως 1 δις άνθρωποι πεινούν και σ’ αυτούς η διαχείριση της πανδημίας έχει προσθέσει και άλλα 23 εκατομμύρια, που λιμοκτονούν. Το 2020 δημιούργησε 100 εκατομμύρια νεόφτωχους, ενώ η ενεργειακή κρίση, απότοκος της κερδοσκοπικής παράνοιας έχει αυξήσει το κόστος ζωής παγκοσμίως κι επομένως και τα επίπεδα φτώχιας και με τη διάταξη της εφοδιαστικής αλυσίδας το 2021 αναμένεται να προσθέσει άλλους τόσους στη μεγάλη λίστα της κακομοιριάς.
200 εκατομμύρια νεόφτωχοι χρειάζονται το εμβόλιο επειγόντως. Αλλά το εμβόλιο, που χρειάζονται περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είναι το εμβόλιο κατά της φτώχιας. Το εμβόλιο κατά της ανισοκατανομής του πλούτου. Και αυτό το εμβόλιο μόνο από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο μπορεί να προκύψει. Και σίγουρα όχι από τη νέα κανονικότητα που μας επιβάλλεται, που μας επιβλήθηκε. Βέβαια ο εξαναγκασμός της αποδοχής της νέας τυραννίας και της μαζικής φτώχιας δεν πρέπει να γίνει αποδεκτός ως κανονικότητα, αλλά πρέπει να απορριφθεί, γι’ αυτό που πραγματικά είναι, δηλ. μια χυδαία κυνικότητα. Κι όλοι πλέον χρειαζόμαστε εμβόλια επειγόντως κατά του σύγχρονου μοντέρνου φασισμού και ναζισμού, γιατί χειρότερες πανδημίες είναι αυτές της φτώχιας, της πείνας και του φασισμού. Και κατά καιρούς είδαμε, ότι η μια οδηγεί στην άλλη και το αντίστροφο.
Και θυμίζουμε όποιος ξεχνά την ιστορία ,είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει. Και ξαναζούμε το ναζισμό και το φασισμό με άλλο μανδύα σε παγκόσμια πλέον κλίμακα. Τον επαναφέρουν ελίτ , που δεν ξέχασαν τις ναζιστικές πρακτικές, απλά έμαθαν απ’ τα λάθη του ναζιστικού παρελθόντος τόσο, ώστε να βελτιώσουνε και να επεκτείνουν παγκοσμίως αρκετές απ’ τις απάνθρωπες πρακτικές του ναζισμού του παρελθόντος.
Κι αν οι λαοί δεν αντιστρέψουν τον ρου των εξελίξεων, αν δεν ανατρέψουν τη νέα κυνικότητα, αν δε σταματήσουν να μετατρέπονται μαζικά σε ρινόκερους όπως εύστοχα μας τα λέει ο Ιονέσκο, ο κοινωνικοπολιτικός δείκτης του χρόνου θα σταματήσει για πάντα στο οργουελιανό 1984. Γιατί σ’ αυτή τη δυστοπία πορεύομαστε σήμερα και ίσως για πολλά ακόμα χρόνια, στο 1984.
Κατερίνη:11/12/2021
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του ΕΠΑΜ (Ενιαίο ΠαλλαϊκόΜέτωπο)
Mail: [email protected]